Bugün; 10 Mart..
Geçen yıl Türkiye’de COVID-19’la tanıştığımız gün.
Bir yıl geride kalmış. Ve, neler yaşamışız neler..
O günlerde 64 yaşındayken, büyüklerimiz “65 yaş üstü evden çıkmayacak” demiş.
Bizdeki şans işte; 43 gün sonra “65 yaş üstü” olmuşuz. “Evde yaşam” başlamış. O günlerde genel kısıtlamada, hep beraber bakkala, markete hücum etmişiz. Adeta Kıbrıs Barış Harekatı, 12 Eylül günleri gibi; un, şeker, makarna, yağ, kuru bakliyat vb. ne varsa stoklamışız. Gazete ofisini eve taşımış, koltuk, önüne ütü masası, üzerine de bilgisayarı koyarak çalışmaya başlamışız. Kimsenin burnunu bile dışarı çıkaramadığı günler..
Evde “mutfak becerileri” artmış. “Aman COVID bulaşmasın” diye çarşı, pazara da gidilmeyince çörekler, pastalar, börekler, makarnalar ana gıdalarımız olmuş.
İyi de; lüp lüp yut, hareket yok.. COVID’den kaçarken sağlıksız yaşama, kiloya tutulacağız.
Her gün en az 13-14 bin adım yürürken bu sağlıksız ortamda çare arayışına geçmişiz. Evde yürümelere başlamışız. Önce odadan odaya, aynı “cezaevi voltası gibi” 4-5 bin adım, sonra kültürfizik, “19 Mayıs hareketleri” ile vücudu formda tutmaya çalışmışız. Bu, geçen yaz başına kadar sürmüş. Sonra “pazar günleri belirli saatte çıkış izni” başlamış.
Bizi bankta oturup toprağa bakan, bastonla bile yürüyemeyen ağabeylerle, ablalarla aynı tutmalarına, “Yanınıza su, ilaç, düdük, refakatçi, az para alın, ziynet eşyası, takı takmayın, ıssız yerde dolaşmayın, fenalaşırsanız kalabalıkta olun, kimseyle temas etmeyin, evden uzaklaşmayın, bir yakının telefon numarasını cebinize koyun.. öyle çıkın” demelerine de fazla aldırmamışız!. “Yürüyüşe devam” demişiz.
İşte; COVID’li bir yılda yürüyüş bilançomuz;
Hafta içi kısıtlamaları, hafta sonu yasağından arta kalan zamanlarda 1 milyon 756 bin 125 adım atmışız. Ki bu; 1.308 kilometreye karşılık gelmiş.
Bir başka ifadeyle; günlük yürüyüş güzergahım –fotoğraftaki- Güzelyalı’dan Mudanya’ya 261 kez, Bursa’ya 48.4 kez, Balıkesir’e 7.6 kez, Ankara’ya 3.3 kez, Artvin’e ya da Diyarbakır’a bir kez yürüyerek gitmişiz. Ya da; 42 kilometre 195 metrelik maraton mesafesini yaklaşık 32 kez yürümüşüz.
Bu; her 65 yaş üstünü “yaşlı görenlere” sitemimdir.
Sağlıcakla kalın..
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Erdal Nural
65 YAŞ ÜSTÜ 32 MARATON!.
Bugün; 10 Mart..
Geçen yıl Türkiye’de COVID-19’la tanıştığımız gün.
Bir yıl geride kalmış. Ve, neler yaşamışız neler..
O günlerde 64 yaşındayken, büyüklerimiz “65 yaş üstü evden çıkmayacak” demiş.
Bizdeki şans işte; 43 gün sonra “65 yaş üstü” olmuşuz.
“Evde yaşam” başlamış. O günlerde genel kısıtlamada, hep beraber bakkala, markete hücum etmişiz. Adeta Kıbrıs Barış Harekatı, 12 Eylül günleri gibi; un, şeker, makarna, yağ, kuru bakliyat vb. ne varsa stoklamışız. Gazete ofisini eve taşımış, koltuk, önüne ütü masası, üzerine de bilgisayarı koyarak çalışmaya başlamışız. Kimsenin burnunu bile dışarı çıkaramadığı günler..
Evde “mutfak becerileri” artmış. “Aman COVID bulaşmasın” diye çarşı, pazara da gidilmeyince çörekler, pastalar, börekler, makarnalar ana gıdalarımız olmuş.
İyi de; lüp lüp yut, hareket yok.. COVID’den kaçarken sağlıksız yaşama, kiloya tutulacağız.
Her gün en az 13-14 bin adım yürürken bu sağlıksız ortamda çare arayışına geçmişiz. Evde yürümelere başlamışız. Önce odadan odaya, aynı “cezaevi voltası gibi” 4-5 bin adım, sonra kültürfizik, “19 Mayıs hareketleri” ile vücudu formda tutmaya çalışmışız. Bu, geçen yaz başına kadar sürmüş. Sonra “pazar günleri belirli saatte çıkış izni” başlamış.
Bizi bankta oturup toprağa bakan, bastonla bile yürüyemeyen ağabeylerle, ablalarla aynı tutmalarına, “Yanınıza su, ilaç, düdük, refakatçi, az para alın, ziynet eşyası, takı takmayın, ıssız yerde dolaşmayın, fenalaşırsanız kalabalıkta olun, kimseyle temas etmeyin, evden uzaklaşmayın, bir yakının telefon numarasını cebinize koyun.. öyle çıkın” demelerine de fazla aldırmamışız!. “Yürüyüşe devam” demişiz.
İşte; COVID’li bir yılda yürüyüş bilançomuz;
Hafta içi kısıtlamaları, hafta sonu yasağından arta kalan zamanlarda 1 milyon 756 bin 125 adım atmışız. Ki bu; 1.308 kilometreye karşılık gelmiş.
Bir başka ifadeyle; günlük yürüyüş güzergahım –fotoğraftaki- Güzelyalı’dan Mudanya’ya 261 kez, Bursa’ya 48.4 kez, Balıkesir’e 7.6 kez, Ankara’ya 3.3 kez, Artvin’e ya da Diyarbakır’a bir kez yürüyerek gitmişiz. Ya da; 42 kilometre 195 metrelik maraton mesafesini yaklaşık 32 kez yürümüşüz.
Bu; her 65 yaş üstünü “yaşlı görenlere” sitemimdir.
Sağlıcakla kalın..