Yıl; 1960’lar..
Duvara, biz çocukların uzanamayacağı yere sabitlenmiş bir rafın üzerine konulan, üzeri dantelli örtülü kutunun düğmesi büyüklerce açılır, ısındıktan sonra içinden sesler gelirdi.
Hani çocukken; “Bunun içinde insanlar var” dediğimiz koskocaman radyo..
Aklımdaki, ilk anons da şuydu..
Sabah saat 07.00’de gong vurur. Ve;
“Bugün 29 Haziran Salı..
Demirbank hayırlı işler diler”
   O zaman var olan bir banka güzel, akılda kalıcı bir reklam bulmuş. Hem reklam, hem günü anımsatma.. Sonra “Ajans” denilen haberler başlardı. Büyükler, “Radyoyu açın, aman ajansı kaçırmayalım” derdi. Çıt çıkarmadan dinlerdik. Sonra hava ve yol durumu.. Hava parçalı bulutlu ya da güneşli, denizler ise “mutedil dalgalı” olurdu. O yıllarda Adana-Pozantı Yolu’nun 15. kilometresinin yol yapımı yüzünden trafiğe kapalı olduğunu da radyodan öğrenirdik. Gece yayın kapanmadan ‘Seyir, Hidrografi ve Oşinografi Dairesi’nden, rüzgar, deniz ve dalga durumunu alırdık.
Biz o yıllar seyirci değil, dinleyici idik..
   “Arkası yarın” vardı. Saat 10.00’da ünlü klasik ya da yerli yazarların eserleri Devlet Tiyatrosu sanatçıları tarafından seslendirilirdi. Aklımda kalan; seslendirenlerin isimlerinden sonraki, “.. ve, efekt Ertuğrul İmer ya da Korkmaz Çakar” sözleri.. Efekt ne ki? Sonradan öğrendim.. Oyun sırasındaki kapı gıcırtısı, yürüme, masaya vurma vb. sesleri çıkartmak..
“Yurttan sesler korosu” olmazsa olmazlardan..
Saz sanatçıları sayılır, “..ve, Atilla Mayda”, sonraları “..ve Hüseyin İleri”..
Bir Zeki Müren programı vardı. Hani şu; “Gözünüz yolda, kulağınız bende olsun sevgili şoför arkadaşlarım” dediği.. Sonra konserler.. “Münir Nurettin Selçuk’tan, Safiye Ayla’dan, Ahmet Üstün’den şarkılar dinlediniz” gibi..
Çoğunlukla konusu banka, aralarda günün sevilen şarkılarının çalındığı reklam kuşakları bile neşeli ve eğlenceli olurdu. Ya akşam üzerleri, Edirne’de dedem Sadullah Usta’nın dinlerken bana da sevdirdiği fasıl programı.. Hicaz, Şadaraban, Uşşak, Kürdilihicazkar, Rast makamları..
Sonraları herkese yönelik programlar başlar.
Uğurlugil Ailesi, Orhan Boran ve Yuki, Radyo Tiyatrosu..
Maç günleri, adı sıkça değişen genellikle o zamanki Mithatpaşa Stadı’ndan Halit Kıvanç, Orhan Ayhan, Necati Karakaya’nın anlattığı maçlar..
Radyo; dünyayı evimize getiren bir dosttu..
Kısa dalga, uzun dalga, cızırtı, sonra yayın.
   Radyo nostaljisi, anlat anlat bitmez, kitaplara sığmaz.
Bunlar; şöyle bir aklıma gelenler.
‘Radyo Günleri’ ne keyifti ama..