2021’e giriyoruz..
Geçmiş yılbaşlarındaki; sağlık, mutluluk, başarı, barış, kardeşlik, birlik, beraberlik üzerine ‘umut dolu mesajlar’ı anımsayın. Şimdi ise dileklerde ‘sağlık’ ne kadar çok ön plana çıkıyor değil mi? Üzerimize kabus gibi çöken Covid-19 bize bugüne kadar var olup da önemsemediğimiz, umursamadığımız ne çok değerin de farkına vardırdı.
Meğer; sağlık ne kadar da önemliymiş.
Meğer; güneşin doğuşunu izlemek, şöyle derin bir nefes alıp, havayı ciğerlerine doldurarak istediğin gibi dolaşabilmek, çimenlere uzanmak, sahilde dolaşabilmek, bir dostla muhabbet etmek, yolda bir kediyi sevmek, kuşlara yem atmak, çocukları, yakınlarımızı görmek, sarılmak..
Ve meğer; aklımıza taktığımız ne çok şey koskoca bir “boş”muş..
***
Geçmiş yıllarda belki beyaz bir sayfa açmak, belki bir şeyleri sıfırlamak, belki yeniden başlamak gibi duygularla bir şeyleri umut etmek, dilemek istiyorduk. Eski yıllara kötülükleri, acıları, gözyaşlarını bırakmayı diliyorduk. İşin doğrusu; farkında olmadığımız “bolluk sendromu!” çok kişiyi tatminsiz, doyumsuz, aç gözlü yapmıştı. Ancak üzerimize çöken Covid-19, hepimize ne çok dersler verdi.  İnsanlar adeta yatıp kalktığı Covid-19’la bazı hazlarını, hırslarını terk etmek zorunda kaldı. Yaşama bakışımız değişti. Tek derdimiz; sağlık ve “insanca yaşamak” oldu.. Hepimiz, bu günlere kadar böylesine hissetmediğimiz “yaşam korkusu” ile yaşar olduk.
Evlere kapandık, psikolojimiz bozuldu..
Şair Ayşe Akdoğan’ın dediği gibi; “Her sabah../ Kırıldığımız yerden/ Onarıp kanatlarımızı/ Sil baştan başlıyoruz yaşamaya/ Adı hayat işte../ Yeni bir gün/ Yeni bir umut..” diyoruz.
***
Ancak; karamsarlığa, umutsuzluğa yer yok.
Sezai Karakoç; “Gün gelecek/ Gül de açacak/ bülbül de ötecek” diyor.
Melih Cevdet Anday ne güzel özetliyor; “Yaşamak../ Güzel şey doğrusu/ İyi günler bekliyorsan hele../ İyi günlere inanıyorsan./ Yaşamak güzel şey/ Çok güzel şey doğrusu” diyerek.
   Reşat Nuri Güntekin yüreklerimize su serpiyor;
“En uzun ve en çaresiz gününü düşün/ Sabah olmadı mı?”
Necati Cumalı içimizi ferahlatıyor; “Her yeni gelen günü/ Yeni bir ümitle beklemeli/ Her yeni gün/ Yeni havalarla gelir/ Gece, yağan yağmurla uyursun/ Sabah bir de bakarsın odan güneşli..”
   Yaşar Kemal, ünlü romanı “Fırat’ın suyu kan akıyor baksana” adlı eserinde Emir ile Poyraz’ı konuşturuyor; “Üzülme” dedi, Biz insanoğluyuz. Doğumdan ölüme kadar başımızdan geçmeyen kalmaz. Yalnız şunu bil ki kardeş, insanoğlu her gün anasından yeni doğmuş gibi bir kez daha doğar, her gün doğan günle birlikte..” Poyraz, “Doğar mı?” diye sordu. “Yeter ki her sabah günle birlikte doğmayı isteyelim” dedi Emir.”
Yaşar Kemal‘in dediği gibi; “Bizler, yüreğimize hiçbir zaman umutsuzluğu yakıştırmayacağız…”
Ömrü bir gün olan kelebek bile, kanat çırpıp, yaşamaya bakarken Charlie Chaplin’in, sanki bu günler için söylediği, “Hayat, provası yapılmamış bir tiyatro gösterisidir. Perde kapanmadan; gülün, şarkı söyleyin, dans edin, aşık olun. Hayatınızın her anını değerlendirin..” sözü de dikkate değerdir.
Şair Behçet Aysan diyor ki; “Güle değecek/ kuşların kanadı/ Ve kuşlar sırtlarında/ gül taşıyacak kardeşlerim/ Koşar adım ırmaklar geçilecek, /Fırtınalar dinecek/ Bir yanı var ömrümüzün/ Bir gün gülecek..”
   Nazım Hikmet’e kulak verirsek; “Ne fırtınalar koptu,/ Benim hayat dallarımda../ Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan../ İçimde kıyametler kopsa da../ Çiçek açarım her kışın ardından..”
Halide Edip Adıvar umutta son noktayı koyuyor; “Gece, en karanlık ve ebedi göründüğü zaman gün ışığı en yakındır. Her gecenin bir sabahı vardır.”
   2021’de de “Umut”suz, “Duygu”suz kalmayın.
Güzel yıllar. Sağlıkla, sevgiyle, huzurla..