Öyle yada böyle,bilerek veya bilmeyerek herhangi bir şekilde yolu Karakol/Adliye/Cezaevine düşmüş ve sonrasında hüküm giymiş /giymemiş olsa da toplum ve işgücü tarafından olumsuz değerlendirilmeye tutulmaktadır.

Her cezaevine giren suçlu değildir ama her ne sebepten girdiğinizin bir öneminin olmadığı, damgalanma tabirinin de üzerinize bir yapıştı mı yıllar yıllar geçse bile bu iz üzerinizden silinmemektedir.

İster adına bir anlık öfke,arkadaş kurbanı,namus,alacak -verecek,adi suçlar,ağır suçlar vs. gibi pek çok başlık altında adınızın bu tür suçlarla anılması, verilen cezanızın da bilmem kaç yıl yattıktan ve serbest kaldıktan sonraki süreç düşündürücüdür.

Cezamı çektim çıktımla bitmiyor asıl süreç bundan sonra başlıyor.Bu tür bireylerin iş bulamamaları ikinci bir cezalandırmak gibidir. Adi suçlar işlemiş bireyleri topluma kazandırmak ve yeniden suça bulaşmasına engellemek için ne gibi bir çalışma yapılıyor? Cezaevine girmeden önce kendi işi olanların çıktıktan sonra işlerine devam etmesiyle, hiç bir iş ve mesleği olmayanların durumu maalesef aynı değildir.

Devletin yanında Sivil Toplum Kuruluşları yapacakları projelerle basit suça karışmış,pişman olmuş ve tekrar suça karışmamak üzere çaba sarf edenlerin ellerinden tutmaları,yardımcı olmaları gerekmektedir.Bu tür şahıslara ikinci bir şans verilmeli aktif üretime katılmalıdırlar.

Yaş,cinsiyet,medeni durum,sosyal çevre,ikamet çevresi,gelir durumu,eğitim durumu ve işsizlik ile suç arasındaki bağı araştırılmalıdır.İşsizlik artışıyla birlikte suç işleme oranı artıyorsa bu sorunu ortadan kaldırma yollarına gidilmelidir.En basit bir örnek vermek gerekirse biz ataerkil bir topluk olarak baba işini kaybetmesiyle aile içi huzursuzluk,aile bireylerin istekleri yerine getirememe ve sonucunda şiddetli geçimsizlikten dolayı boşanmalar gibi durumlarla karşılaşmalar, dağılmış aile fertleri ve kontrolden çıkma hali her birinin suça bulaşma riski artmaktadır.

Suçlar gurup ve sınıflandırılmalıdır.Cezaevinden çıkan bireylerin en kısa zamanda istihdamı sağlanmalı, kendi başının çaresine bak, denilmemelidir. Boş gezen insanın suça bulaşma riski, evden işe/işten eve gibi düzenli bir yaşantısı olan bireylerden daha fazladır.

Toplumun huzur ve güvenliği, devlete ek maliyet olmaması için gerek kamu, İşkur gerekse özel sektör ve sivil toplum kuruluşları el ele verip basit adi suçlara bulaşmış,uyuşturucu kullanıp suça karışmış kişilerin rehabilitasyonunu sağlayıp tekrar TOPLUMA DÖNÜŞÜNÜ sağlamalıyız.