Türkiye ve İsrail ilişkileri son yıllarda durma noktasına gelmişse de aslında Yahudiler ile Türklerin dostluğu çok eskilere dayanmaktadır. 15.Yüzyılın sonlarında Yahudi Cemaatinin İspanya’dan zorla çıkarılması ve sürgün edilmesi esnasında Osmanlı’nın Yahudilere koşulsuz olarak kucak açması Yahudiler için unutulmaz bir hatıradır.

Yaklaşık  400 yıl boyunca Osmanlı Devletinde rahatça yaşayan, ticaret yapan Yahudilere, Osmanlının hiçbir zaman ırkçı bir yaklaşım sergilememesi mal ve can güvenliğini sağlaması dostluğun güçlen-mesine neden olmuştur.

Yine 2.Dünya savaşı sırasında Türkiye’nin Almanya yanında yer almaması, ülkemizde yaşayan Yahudilerin can ve mal güvenliğini sağlaması Yahudiler için unutulmaz vefa örnekleridir.

Ancak İsrail devletinin kurulması sonrası 1970 lerden itibaren İsrail ile ilişkiler inişli çıkışlı bir hal almıştır.

2002 yılı sonrasında ise Cumhurbaşkanımız Erdoğan’ın İsrail’in Filistin’e uyguladığı şiddete yüksek perdeden ses çıkarması sonucunda ilişkilerimiz hergeçen gün gerilemeye başlamıştır. Son olarak 19.01.2009 tarihinde yapılan Davos zirvesinde Sayın Erdoğan’ın İsrail C.Başkanı Şimon Perez’e resti ve toplantıyı terk etmesinden sonra ilişkiler iyice durmuştur. İki devletin karşılıklı büyükelçisi dahi bulunmamaktadır.

2009 yılından bu yana ilişkilerin durması iki devlet içinde güvenlik, uluslararası ilişkiler ve ticaret alanında büyük kayıplara neden olmuştur.

Örneğin Türkiye ile aile bağları olan Yahudi turistler ülkemize gelmemiş, ticaret durma noktasına gelmiştir.

En önemlisi de Türkiye’nin uluslararası politika da gizli destekçisi olan İsrail Devleti ve Yahudi lobileri ülkemize olan desteğini geri çekmiştir. Bunun sonucu olarak ta, Ermeni Soykırım iddiaları başta Amerikan Senatosu olmak üzere birçok ülkede kabul edilmiştir. Yine örtülü olarak ABD’nin silah ve ticaret ambargosuna maruz kalınmıştır.

Yine İsrail’de bu durumdan muzdarip olmuştur. Ülkesinin varlığının güçlü bir teminatı olan dostunu kaybetmiştir. Ülkemizde yatırımı olan ve yaşayan Yahudi vatandaşlarının can ve mal güvenliğinden endişe eder bir duruma gelmiştir.

Gelinen bu noktada mevcut durumun her iki ülkeye de bir yararı olmamaktadır. Örneğin Filistinlerin hakları diye İsrail’e rest çeken ülkemize, Filistin Devleti K.K.T.C. ni hala tanımayarak, Doğu Akdeniz’deki gaz aramaları ve politik gelişmelerde Mısır ve Yunanistan’ın yanında yer alarak karşılık vermiştir.

Kaldıki, S.Arabistan, Mısır, B.A.E., Ürdün ve Kuveyt zaten çoktan İsrail ile ilişkilerini güçlendirmeye başladılar.

Anlaşılacağı üzere uluslararası ilişkilerde mutlak ve sonsuz bir dostluk anlayışı yoktur, çıkar ilişkileri vardır.

O halde bizimde içinde bulunduğumuz uluslararası kıskacı delmek, ekonomik ve siyasi darboğazdan kurtulmak, uygulanan ambargoları kaldırma ve yabancı sermaye girişini yeniden sağlamak için İsrail ile masaya oturmak, karşılıklı çıkar ve işbirliği için gerekli adımları hızlı bir şekilde atmamız gereklidir.

Böyle bir işbirliği kısa vade de ülkemize ne yarar sağlar. Örneğin, Abd silah ambagosunu kaldırır, yabancı sermaye girişini hızlandırır, Doğu Akdeniz’de kendimize çok güçlü bir müttefik kazandırır, İran’ın ayağını denk almasını sağlar, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirliklerini nakavt etmemizi sağlar.

Bana İsrail bu kadarını yapabilir mi diye soranlar olabilir. Onlara bir örnekle cevap vereyim Azerbaycan’ın Ermenistan’ı yerle bir etmesi, Karabağ’ı işgalden kurtarması sırasında Fransa dışındaki AB ülkelerinin sessiz kalması, ABD’in Ermenistan lehine bir tek açıklama yapmaması, Ermeni lobisini hiçbir girişiminin sonuç vermemesi sizce sadece Rusya’nın gücümü? Hayır. Azerbaycan ile İsrail arasındaki yakın ilişkilere bakarsak sorunun cevabı verilmiş olacaktır.

İlham Aliyev şu sıralar İsrail ve Türkiye arasında dostluk köprüsü kurmaya çalışıyor. Umarım bu girişimler olumlu sonuç verir. Ülkemizin milli ve uluslararası menfaatlerini gözeterek İsrail ile stratejik müttefik olarak ilişkilerimizi hızla olması gereken noktaya getiririz.