2 kadının hikayesi

Çok eğilmeye-bükülmeye uygun bir mesleğin içindeyiz…

Çıkarlar, reklam ilişkileri, aklınıza ne gelirse…

Dik durmak ayrı bir mesele…

Her meslekte olduğu gibi, bizim meslekte de ‘dik’ durabilmek zor zanaat…

Meslek meslek olmaktan çıktı sanki, yalnızca ‘ekmek’ kapısına döndü gibi…

Yalakalık, gördüğünü görmemek, duyduğunu duymamak, bildiğini anlatmamak, yazmamak gibi…

Argo deyimiyle ‘lagor’, ya da bir başka ‘kapı’yı açmak için anahtar gibi…

Gibi gibi gibi…

***

2 kadının öyküsünü dillendirmek geldi biçimden bugün…

Biri…

Canan Güleç…

Rastlantı belki, mesleğinin ilk dönemlerinde birlikte çalışmak…

Gazetecilik yapmak isteyen, inadına da yaptırılmayan biri…

Her sohbette, ısrarla ‘mesleğini’ yapmak isteyen biri…

Zor zar, sanat kulvarında mesleğe adım atabildi…

Ancak mesleği yapması imkansız gibi gibi…

Mesleki okul mezunu…

İşin teorisini biliyor…

Pratiğinde ne yapması gerektiğini biliyor…

Uygun değil vesselam…

Uygun olması için, öncelikle mesleki bilgisi zayıf olacak…

Kerhen fotoğraf çekecek…

Kerhen not alacak…

Ajans ya da gittiği haber yerinden gelecek mailin yolunu bekleyecek ki, uygun olsun mesleğe…

Maalesef, bu özelliklerin hiçbiri yoktu Canan’da…

10 yıl önce başladığı serüvende, nihayet ‘Bursa Şehir’ Gazetesi’nde yerini buldu…

Ve tüm medyanın ‘es’ geçtiği, ya da göremediği, ya da duyamadığı, ya da söylemekten çekindiği bir durumu, ‘O cübbelerinizi çıkarın artık’ başlığıyla kamuoyunla paylaştı…

3 maymunu oynamadı Canan…

Durumun özeti…

Alkollü sürücü, 8 yaşındaki bir çocuğun ölümüne neden oluyor…

5 de yaralı…

Bu resmen cinayet…

Ve…

AK Parti İl Başkanı Cemalettin Torun ile bir dönemin Baro Başkanı, Ak Parti Belediye Başkan aday adayı da olan Zekeriya Birkan’ın ortak oldukları hukuk bürosu…

Cinayeti işleyen kişinin avukatı Zekeriya Birkan…

O kişi…

Bırakın tutuklanmayı, serbest dolaşıyor…

Herhalde yen bir çocuğunun canına kastetmek için…

‘Alkol’…

‘Kaza’…

‘AK’…

‘Parti’…

Olmuyor beyler…

Ne diyeyim, iyi ki varsın Canan…

***

İkinci kadın hikayesi…

Huriye Gül Kolaylı…

Gazeteci…

Sahada dolaşmayı, haberi ilk ağızdan ele almayı gerçekleştiren köşe yazarı…

O da, hiçbir zaman hak ettiği karşılığı göremeyen bir meslektaşımız…

En büyük handikabı ise, Nuri Kolaylı ile kardeş olması…

Mesleki bilgi, görgü ve kalemi, sanki kardeşi desteğiyle verilmiş, o bir ‘hiç’ gibi algılamak, işine geldi herkesin…

Anılarını yazdığı için, babasının bir paylaşımını kaleme aldığı için bile, tepki verilen biri…

Tepkilerin tamamı, doğru yazdığı için…

Yalanın prim yaptığı bugünlerde, doğru kalabilmek de, Huriye Gül olabilmek de zor olsa gerek…

Son köşe yazısında, bana göre haber, bana göre gerçeklik, öyle güzel bir konuyu kaleme almış ki…

Çok uzaklarda değil, Mustafakemalpaşa’nın köyü Taşpınar…

2023 hedefiyle yol alan Türkiye’de, Bursa’nın bir köyündeki yoksunluk…

Öyle ince de belirtmişti, köy ‘Alevi’ köyü diye…

O zaman görmemek, duymamak, yazmamak gerekir gibi…

Yeni Dönem de, yeniden soluklanan Huriye Gül, yolun açık olsun, iyi ki varsın…

***

Son sözüm de mesleki örgütlerimize…

Yarışmalar, ödüller…

Başarı, mansiyon… vs vs…

Bu iki kadın…

İki kadının öyküsünü okudunuz…

Bildiğiniz gerçekleri yazdım belki…

Duyun, görün, yazın ve bu iki kadını ödüllendirin…

Bu iki kadın, meslektaşlarına, meslek örgütü üyelerine seminer versin, dersi zaten veriyorlar yazdıklarınla…