Ayna ve insan!..

Son günlerde doğru veya yanlış bilemiyorum ama, Almanya’daki bir hayvanat bahçesinden çokça söz edilir oldu…

“Almanya’da bir hayvanat bahçesinde, ‘dünyanın en tehlikeli türü’ diye yazan bir bölüm var, içeriye girdiğinizde ise yalnızca ayna var…”

İnsanın ayna ile yüzleşmesi…

İnsanın kendi iç dünyasına inebilmesi…

Kalıplaşmış tutumlarından sıyrılabilmesi…

Mümkün mü aynaya bakarak?

***

Aslında bütün sorun ‘insan’ olabilmekte…

İnsani olabilmekte…

Nefret söylemlerinden uzak, dedikodu üzerinden gitmeden…

İnsan olabilmek…

Mümkün değil mi?

***

Bireyden çıkalım yola…

İnsanı unutun…

Hayvanlar aleminde yolculuk yapalım…

Köpek, yediği kabı pisletmez…

Kedi, bulundu alana sahip çıkar…

Büyük kediler, karınları toksa, bir başka hayatı sonlandırmanın peşinde koşmaz…

Hayvanlar alemi bir başka güzel…

***

İnsanı, hayvandan ayıran ne?

Bilinen söylem ‘zeka’…

Sizce?

Tüm insanların ‘Adem ile Havva’dan geldiğine inanan insanların, bu kadar vahşileşmesinin altında yatan ne o zaman?

Koskocaman uzayda, boşlukta dünya küçücük bir parça…

O parçanın üzerinde insanlar, bulundukları yerlerin iklim ve çevre koşullarına göre, farklı renklere bürünüyor…

Afrikalı, Asyalı…

Siyah, beyaz, sarışın…

O da yetmemiş…

Türk, Kürt, Alman, Çerkez, Rus….

Ve hepsinin efsanesi…

O da yetmemiş…

Müslüman, Hıristiyan, Musevi…

O da yetmemiş ve kendi içlerinde ayrıldıkça ayrılmış…

Sünni, Alevi, Şafii, Şii, Hanefi…

Bu kadarla kalsa iyi…

Onlar da içlerinde farklılaşmış…

***

Hatırlayın yakın tarihi, Bosna da vahşet yaşanırken, tüm dünya kılını kıpırdatmadan izledi…

İnsana dair duruş muydu bu?

Son yıllarda da maalesef İslam coğrafyasında akan ‘kan’ hiç durmuyor…

Bu coğrafyanın insanları, hunharca birbirini katlediyor…

Yaşamak için yok etme duygusu, Hitlervari düşünceler insanı ‘esir’ alıyor…

Niçin?

***

Aslında aynaya bakmalı insan…

Tehlikeli bir ‘tür’ olmaktan çıkabilmek için, suretinden sıyrılıp kendine dönebilmeli…

Toplum olarak mümkün değil belki ama, tek tek başarabiliriz bunu…

Kendi iç yolculuğumuzda, insan tarafımıza tutunabiliriz…

Aziz Nesin’in ‘Çağlar boyunca insan’ şiiriyle noktalayalım bugün yazıyı…

“İnsan, en mükemmel hayvan!
İnsan, konuşan hayvan!
İnsan, düşünen hayvan!
İnsan, gülen hayvan!
İnsan, öykünen hayvan!
İnsan, aygıt yapan hayvan!
İnsan, toplumsal hayvan!
İnsan, siyasal hayvan!
İnsan, ekonomik hayvan!
Yüzyıllardan beri filosoflar,
İnsanı türlü türlü tanımlamışlar.
Ama nice tanımlasan,
Hepsinin birleştiği şu;
İnsan yine hayvan, yine hayvan.
Ey hayvan oğlu hayvan,
İnsan ol, insan!”