Çok basit

Bazı mesleklerin sınırları olmalı…

Önüne gelenin at koşturacağı alan olmamalı…

Medya da bunlardan biri…

Geçmişte Doğru Hakimiyet vardı, Terzioğlu ailesi ve ortaklarına ait…

Gazeteci kökenli insanlar ağırlıktaydı…

Başka işleri de yoktu.

Tüccar değildiler, sanayici de…

Öyle hükümetten, siyasetten beklentileri yoktu.

Şaka gibi ama, bugün birçok gazetenin tirajını katlar, tirajı bir yana bırakın ‘saygılığı’ vardı.

Hele hele kapalı çarşı esnafı, aboneydi, elden dağıtımla gazeteleri her gün işyerlerine ulaşırdı.

Ne zaman ki gazeteler, patronların iştahını kabarttı, ne zaman ki kamu hizmeti değil, patronların silahına dönüştü, saygınlık da bitti.

Geldiğimiz gün, genelde de farklı mı?

‘Yandaş medya’ diye tabir edilen iktidar medyası ve muhalif…

Oysa medyanın kamuyu aydınlatma gibi bir görevi olmalı…

***

Nereden geldik buralara?

Bolu’da eski Tarım İl Müdüründen…

Şaka gibi, adam televizyon kurmuş…

Şaka gibi, işadamlarını tehdit etmiş, ‘para verin, yoksa sizi FETÖ’cü ilan ederim’ demiş…

Ve bir işadamı ayak diremiş…

Pazarlık yapmış…

Fiyatı aşağıya çekmiş…

Polise de haber vermiş…

Zat-ı muhterem tutuklanmış…

Geldiğimiz nokta bu…

***

Günlük düşünmemeli…

Bakınız İstanbul’da bir sürü cadde ve sokak isimleri değiştirildi.

Değiştirilmesi tabi ki önemli, ama koyulması daha önemli değil mi?

Hani Mehmet Akif Ersoy Caddesi, Nazım Hikmet Sokağı deseniz, problem yaşanmaz.

Ama yaşayan ve yarın ne olacağı belli olmayan, bilim adamlığı ya da evrensel bir sanat insanı olmayan kişilerin isimlerini verirseniz, bu sorun hep yaşanır.

Hiç unutmam, Yıldırım Belediye eski başkanlarından Karlık, Anavatan Partisi döneminde; Adile Naşit Sahnesi’nin ismini değiştirmişti…

Ne koymuştu hatırlayan var mı?

Dönemin Başbakanı Mesut Yılmaz’ın eşinin adını; Berna Yılmaz Sahnesi…

Kel alaka diyeceksiniz ama, anlayış değişmediği sürece, bu tür abuklukları hep yaşarız.