Kırmak…

Her yaş grubunun aklına bambaşka duygular taşıyan kelime, kırmak…

Okulu kırmak ise en genç yaş grubunun jargonu…

Kalem kırmak ise…

İdama mahkum edilen insan hakkında idam kararı verildikten sonra artık daha fazla bir şey yazılamayacağını göstermek için hakim tarafından yapılan hareket.

İnsan kırmak ise, ‘kul hakkı’na rağmen sıkça her yaş grubunun yaşadığı bir durum…

Tüm bunların dışında da kimi zaman yaşanan ‘duruma’ isyan ederek, kırılmak, kırmak var…

Her mesleğin cilvesi belki…

Kimi zaman ‘meslektaş’ kelimesinin ne kadar boş olduğunu hissedersiniz…

Yerden biter gibi, iki üç kelimeyi yan yana getiremeyen, dil kurallarını alt üst eden, amma ille de yazan bir güruhla karşılaşırsınız…

Gazeteci midirler?

Asla…

Yazar mıdırlar?

Asla…

Peki nedir bu sözde yazar tayfası?

Yazarak bir yerlere gelmeye çabalayan, ya da yazıyı kullanarak başka alanlarda iş kotarmaya çabalayan, tuhaf tipler…

En önemli özellikleri ise ‘yağdanlık’…

Kimi zaman da kalemlerini ‘tatlı muhalif’ yazılarıyla bezeyip, bir yerlere yakınlaşma çabası…

Bir çok meslek erbabı, bir biçimde kalemini kırıp, çekildi köşelerine…

Kelaynak kuşları gibi, soyu tükenmeye başlayan çok az istisna ise, hala inatla ustalıklarını paylaşmaya devam ediyor…

Acı bir durum…

Ama maalesef mevcut bir durum…

Hangi gazeteyi elinize alırsanız alın, bir bakın yazanların özgeçmişlerine…

Diyeceksiniz nereden çıktı bunlar?

Malum…

Maliyetler artınca…

Gazetelerin ayakta kalması zorlaşınca…

‘Bedava yazar’, ekstra yük getirmeyeceği için, zorunlu bir tercih oldu.

Kimi zaman serzenişte bulunan dostlar oluyor, niye yoksun toplantıda diye…

İnanın, toplantı toplantı dolaşıp, tüm zamanlarını iş takipçisi gibi siyasilerin, belediye başkanlarının, bilumum yetkili yöneticilerin ‘basın toplantıları’nda geçiren bu zevatta, aynı ortamı paylaşmak, aynı havayı solumak, benim için işkenceden öte bir durum…

Bazen sağ olsunlar, o toplantılardan canlı yayın yapanlar oluyor…

Ve o anlarda, onlardan rica ediyorum, ‘basın mensuplarını da göster’ diye…

Gösteriyorlar…

Görmez olaydım diyorsunuz…

Hatta ve hatta, onlar en ciddi toplantılarda bile baş köşeye yerleşiyor, profesyonel gazeteci ve yazarlar ayakta kalıyor…

Ne mi yapıyorlar?

Akılları fikirleri ‘selfie’…

Önemli zatlarda birlikte olduklarını dosta düşmana göstermek…

Zavallı bir durum ama yapacak bir şey de yok…

Hani derlen ya iğneyi kendine diye…

Öyle yaptık bugün…

Çuvaldızı da unutmadık tabi ki…