Nasıl bir dünya bu?

Rüya gibi her şey…

Düş gibi hayat…

Kimi düşlerine tutunuyor, kimi ise yalnızca düşüyor…

Niçin yaşıyoruz?

Nedenlerimiz ne?

Yalnızca tıka basa beslenip, birkaç eşyaya sahip olmaktan mı ibaret hayat?

Neden hep çirkinliklerine tutunuruz?

Niçin hep geriye yaslanıp ‘keşkelerle’ doldururuz dünyamızı?

***

Bir zamanlar…

İnsanlarda onur vardı…

Gurur vardı…

Eskilerin deyimiyle ‘haysiyet’…

İnsanların varlık nedeni, itibarları; paralarıyla-pullarıyla değil ‘ahlaklarıyla ölçülürdü…

Bizim kuşak…

Hele hele ilçelerde yaşayanlar bilir, yolda bulduğunuz bir anahtarı dahi; belediye hoparlörü anons ederdi…

Çocuktuk…

Yolda para, cüzdan bulduk mu, doğru belediyeye…

Onlar da hemen anons…

Çocuktuk…

Sokaktaydık…

Güvenliydi hayat…

***

Ne değişti?

Yıllar neyi alıp götürdü?

Ahşap evlerin yerine modern binalar dikilirken; insanlığı, onuru, haysiyeti de yıktık sanki…

Varsa yoksa para…

Varsa yoksa mal-mülk…

Nereye götüreceksiniz ki?

***

İş…

Aş…

Mutlak önemli ancak…

İnsan ekmeğini taştan da çıkarır lafı boşuna değil…

Onur, haysiyet öncelikli günler dileğiyle…

Çare mi?

Çaresiz misiniz?

Çare sizsiniz?