Yeni bir şey söylemek lazım

Anadolu topraklarından, birçok bilim insanı, düşünür, din adamı çıkmış, bırakın Anadolu’yu dünyaya ışık tutmuş…
Bunca zenginliğe sahip bir kültürün, bir anda kısırlaşmasının nedeni ne?
Halk edebiyatında o kadar isimli, isimsiz anlatılardan, yoksunluğa gidişin nedeni ne?
Nasrettin Hoca’dan, Mimar Sinan’dan bize kalan nükteden ve üreten mirası neden yok ettik, insanlığımızın benliğinde?
Mevlana’yı da unutmamak gerekir; 
‘Dünle beraber gitti, cancağızım,
ne kadar söz varsa düne ait.
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.’
Kuşkusuz bugüne, güne bakmak lazım, yarına dair de, geçmişten, bu kültürün mirasından da yararlanmak, dersler çıkarmak şart…
***
Sanki inanılmaz bir hırsın kölesi olduk.
Bugüne dair ‘kazançların’ kölesi olduk…
Sanki herkes ‘çivi’ çakacak bu dünyaya…
Dünyalık olduk aslında, insanlığımızdan eksilterek.
Yine Mevlana’yı anmadan olmaz,
‘Hırsı bırak, kendini boş yere harcama.
Şu toprak altında çırak da bir, usta da.’
***
Hala ayakta kalan, mimari eserler bırakan Mimar Sinan’a ne demeli?
Onu örnek alarak, daha iyisini, daha güzelini üretmek gerekmez miydi?
Ama bakıyorsun, gökyüzüne doğru uzanan yapılar, insanları insanlardan, insanlıktan uzaklaştıran yapaylıkla başbaşayız.
Anadolu deyince, Mimar Sinan deyince, Bedri Rahmi Eyüpoğlu’nu hatırlamamak mümkün mü?
‘Gözünün nurunu sevdiğim koca Sinan
On parmağı on ulu çınar misali her yandan yükselen
Dünya durdukça duracak olan
Gece kondular mı gelecekti arkandan
Bir koca Sinan yetmedi bre şahin aman
Bir Sinan daha’
***
Son günlerde sanki moda gibi, ülkenin kurucusuna yönelik akıl almaz sözler sarfediliyor.
Bugün yaşadığı ülkenin değerini bilmeyen, dünyada faşizm yaşanırken, tam tersi istikamette demokrasi için çabalayan bir liderin değeri bilinmiyorsa, ne demeli?
Yine Bedri Rahmi Eyüpoğlu’nu anmamak mümkün mü?
‘Kırmızı gülün alı var
Kolay kolay gelir miydi bir Mustafa Kemal
Bir Mustafa Kemal yetmedi bre şahin aman
Bir Mustafa Kemal daha..’