Bir yıl daha bitti ve yeni yılın ilk günündeyiz…
Geçmiş yılı ya da yılları düşünüp, yeni yıla doğru yelken açtığımız saatlerde, iyi dilek mesajlarından sıyrılmamız şart.
Klasik söylemleri yineliyoruz, ‘sağlık, mutluluk, başarı’ diye başlayıp, temenni sunmaktan öte bir şey yok.
Kimse yola kendinden çıkmıyor.
Yeni yıl bahane olsun ama, kendimizden yola çıkalım.
Sözgelimi diyelim ki,
‘Hayatımda yeni bir sayfa açıyorum.
Eski sayfalardan yeterince ders aldım.
Artık özgüvenli bir şekilde hareket ederek, başarmak istediğim her şeyi başaracağım’ diyerek ve buna kendimiz inanarak çıkalım yola.
Kendimizi değiştirerek, geliştirerek çıkalım yola…
Toparlanma zamanı diyelim.
Ve aldığımız nefesin değerini verelim hayata.
Mutlu olmanın ilk adımı bu olabilmeli.
Kocaman söylemlerle, atıp tutarak, ya da ne bileyim ‘beni başa geçirseler ülkeyi şöyle şöyle yaparım’ ütopyasıyla kendimizi aldatmayalım.
Günlük siyasetin esiri olmayalım.
Ülkeyi yönetenleri, yönetmeye aday olanları övelim, eleştirelim, sövelim ama, kendimize de ayna tutmayı unutmayalım.
Ben ne yapıyorum?
Ben ne yaptım?
Ben ne yapacağım?
Bu soruların yanıtlarını verelim önce.
Kendimizi değerli kılmadan, hayatı anlamlı kılmak mümkün değil.
Kendimizden yola çıkmayı becerelim.
***
Ben de 2018’e 1 kala, kendimden yola çıktım…
Şöyle geriye baktım…
Dolu dolu ve boş boş geçen zaman…
Kimi zaman, katili olmuşum zamanın…
Dolu dolu olduğum zamanlar, mutluluğa yaklaşmışım.
Ve ilk adımı biçimden attım…
Bir dost deyişine kulak verdim; ‘görüntünü değiştir’.
Hemen kuaförümün Serdar’da aldım soluğu…
Kes…
Tam bitti derken, daha da kes…
Alışık olmadığım görüntü ile bakmaya alışmak hayata…
2018’e bir kala, saçlara veda, sakallara veda…
O biçimin ruhuma yansıması; daha çok çalışma…
Hedef daha çok kazanma hırsı değil…
Ruhumu doyurabilme hali.
Projeler…
Güzel insanlar…
Onlarla daha sıkı iletişim ve işbirliği yolu açma…
2018’de güzel işler paylaşma umuduyla…
