15 Temmuz büyük ihanet kalkışmasından bu yana Avrupa’dayım.
Değişik Türk- İslam grupları ile görüşüyorum.
Diyanet Camilerine gidiyorum. 
Türk işadamları, işçileri, öğrencileri ve ticaret adamları ile de yakın temas halindeyim.
Genel tespitim şudur:
Avrupa’daki (FETÖCÜ ler hariç) nerdeyse bütün Türkler darbe kalkışmasına karşı son derece tepkililer ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’a karşı büyük bir destek veriyorlar,FETÖCÜLERE lanet okuyorlar.
Benim merak ettiğim konu ise bunca olanlardan sonra cemaat mensuplarının ne düşündüğüdür.
Avrupa’nın değişik ülkelerinde bulunan cemaat mensupları ile zaman zaman karşılaştığımız oluyor.
Genellikle kendi kabuğuna çekilmiş ve tedirgin bir bekleyiş içindeler.
Tepkilerden çekindikleri için pek dışarı çıkamıyorlar.
15 Temmuz’un ilk günlerinde bazı işyerlerinin camları kırılmıştı.
***

Geçen akşam, akşam namazı için Tiran merkezde bulunan Osmanlı yadigarı Ethem Bey Camii’ne(1793) gittim.
Namaz çıkışında 55 yaşlarında Uşaklık bir vatandaşımıza tanışıp sohbet etmeye başladık…
Oğlu ve gelininin Tiran’da öğretmen olduklarını söyleyince hemen anladım “Cemaat/Fetö” mensubu olduklarını.
Baştan, her sene oğullarını ziyarete geldiklerini ve bu sebepten burada olduklarını söylese de, sohbetimizin ilerleyen bölümünde ” Mecburi hicret” ettiklerini söyleyince fiili durum ortaya çıkmış oldu.
Usulünce biraz daha kurcalayınca kendisinin de “Cemaat/ Fetö” mensubu bir mütevelli olduğunu anladım.
Kendimi tanıtıp samimi bir sohbete yönlendirdim muhabbeti.
Benim merak ettiğim, bunca olan bitenden sonra olayı nasıl değerlendirdiklerini anlamaktır. 
Daha önce de bazı ” Cemaat/ Fetö” mensupları ile görüşmüştüm.
Bu şahısta de benzer şeyler söyledi.
Şöyle ki:
Biz bu işte bir tertip olacağını düşünüyoruz.
“Bizler Allah rızası için bu hizmet hareketine girdik.
Eğer, Fethullah Gülen bu darbeyi yaptırdıysa Allah belasını versin.
Ama eğer bu iş bir tertip ise o zaman da bu tertibi planlayanların Allah belasını versin.”
Bir türlü Feto’nün bu işi yapacağına inanmak istemiyorlardı.
Ben, geçmişte herkesin bu işe müdahil olduğunu hatta Cumhurbaşkanının bile “Biz ne safmışız” dediğini hatırlatarak, hatanın neresinden dönülür kar olduğunu, artık daha fazla bu işte ısrarcı olmamalarını ve vakit yakınken bu işten sıyrilmaları gerektiğini lisanı münasiple anlatmaya gayret ettim.
Hatta telefon numaramı verip oğluyla da görüşebileceğimi ifade ettim.
Biraraya gelip istişare ve istihare etmemizin gerektiğine inandırmaya 
çalıştım.
Tabanda olup da bu işe sırf Allah rızası için girmiş bulunan insanlarımıza karşı daha yumuşak davranarak toptancı bir yaklaşımda uzak hareket etmemiz gerektiğinı düşünü yorum. 
Onlar, kendilerine karşı bir terörist muamelesi yapılmasından dolayı oldukça tedirginlik yaşıyorlar.
Geliniz, bu yarayı hep beraber bir suhuletle halletmeye gayret sarfedelim diyorum. 
Allah bu kardeşlerimize de feraset versin.