Kalem bu ya yanlışları, doğruları, arada kalanları, unutulanları yazar.

Bazen olur ki, herkesin konuşmaktan çekindiği şeyi yazma cesareti göstermiş olabilirsiniz.

Çoğu kimsenin gözlerini kapadığı zaman siz gözünüzü açıp her şeyi bir anda görmüş olabilirsiniz.

Makam mevki kaybı korkusundan kulaklarını kapatanlara inat, cesaret gösterip avazınızın çıktığı kadar bağırabilmişsinizdir.

Bizler bu köşeleri işgal ederken görülmeyenleri görmek, söylenmeyenleri söylemek, yanlış olanları tartışmaya açmak gibi sorumluluğumuzun olduğunu düşünüyorum.

Her olayı farklı yönleriyle değerlendirmek ve ufuklarda başka bir pencere açabiliyorsak bizce maksat hâsıl olmuş demektir.

Hadiselere yorum farkı katarak, eleştiriyi de yapıcı ve tadında bırakarak, takdiri de alkışla karşılayarak, olaylara hissi bakmamak gerektiğini de biliyoruz.

Elbette bizlerde insanız.

Her insanda olduğu gibi bizlerinde duygu ve hisler vardır.

O halde bizlerinde çoğu insanlar gibi taraf olma durumumuz elbette normaldir.

Taraf olmak nedense suçmuş gibi gösterilmektedir.

Şahsen ben ne şiş yansın ne de kebap yansın deyip herkese mavi boncuk takanlara bir türlü ısınamıyorum.

Tarafsak sebebini, şayet değilsek de nedenini yeri geldikçe yazmalıyız ve de yazıyoruz.

Hak, adalet, özgürlük, demokrasi, insan hakları gibi söylemeleri sadece bir slogan değil, gerçek manada savunucusu olmalıyız.

Gündeme getirdiğimiz konular bir ihtiyacın tezahürü olarak görülmelidir. “Yaz babam yaz, değişen bir şey olmuyor” düşüncesi bizlerin şevkini kırmamalıdır.

Bizler yanlışı veya kötülüğü görünce elimizle, yapamıyorsak dilimizle, onu da yapamıyorsak kalben buz edip bu şekilde tepki koyarak hadis olan bu düsturu kendimize rehber etmeliyiz.

Kısacası bu sütunları işgal edenlerin doğrucu Davut olma gibi zorunluluğu vardır, vesselam.

* **

Lanetlenmiş terör örgütleri bir kere daha o kanlı yüzünü Ankara da göstermiş oldu.

Hayatını kaybedenlere Allahtan rahmet, ailelerine sabırlar diliyorum.