Gün geçtikçe bu şehirde eskiye özlem artarak devam ediyor.
Herkes hayıflanıyor.
Herkesin dudakların şu iki kelime dökülüyor, “Bursa bir zamanlar güzel bir şehir di”
Çünkü bu şehirde yaşayan insanlar güzeldi.

Bu insanların,kendilerine göre tutarlı bir ahlak anlayışı,bağlı oldukları gelenek ve görenekleri vardı;bu ahlak çizgisinin temelinde hümanizm yatardı.Hatır gönül vardı,iyi komşuluk vardı,adam kayırmacılık yoktu,dalavere yoktu..
Her şeyden önemlisi;Kumpas yoktu,KUMPAS
Birlikte yola çıkılan insanlar,yolda bulunanlarla değiştirilmezdi.Vefa istanbul’da bir semtin adı olarak değil,farklı bir anlam ifade ederdi.
Alengirli işlere girenlere iyi gözle bakılmazdı.
Çok eski bir kuşağın temsilcisi sayılmam, genç kuşakla da çok fazla örtüştüğüm bir yanım yok.Dolayısıyla eskiyle yeni arasında, kendimi ara yerde,orta bölgede kalmış gibi hissediyorum.Ne çok eskiyim,ne de yeni ve genç.Geçmişten geleceğe aktarmak istediğim duygu, düşünce ve özelliklerim olduğu için kendimi bir bakıma “taşıyıcı”hissediyorum.
Eski beni ne kadar cezp ediyorsa,yeni beni bir o kadar ürkütüyor,kahrediyor.
“Eskiden” insanlarımız doğayı seviyor,doğallığı yaşam biçimi olarak benimsiyordu.Bir akarsuyun boşa akmasını bile kendine dert edinen insanların memleketiydi Bursa…
Bakkalında pirinç verirken,yerdeki karıncanın hakkını gözeten,bu birkaç tane pirinç tanesi de onların hakkıdır diyen kimselerin memleketiydi Bursa….
Tüm canlıları,yaratandan ötürü sevmek gerektiğine inanılırdı.
Yoksul komşusuna bir tabak yiyecek vereceği zaman kimseler görmesin diye, akşamın karanlığını bekleyen,o komşunun kapısını sertçe değil,hafifçe çalan insanların kentiydi Bursa.
Şaşa dan gösterişten hep kaçınılırdı.

Bugünkü gibi bir ticaret anlayışı,böyle esnaf ahlakı yoktu.Paraya tapan idareciler para hırsıyla en yakınındakini bile çamur banyosuna sokmaya çalışan yöneticiler hiç yoktu.İnsanların gözü kazanç hırsıyla kanlanmış değildi!
En azından kibir yoktu KİBİR
O yüzden diyorum ki;Bursa eskiden çok daha güzel bir şehirdi ki,insanlar geçmişe özlem duyuyor.
Bu şehirde faizcilikle geçinenlere iyi gözle bakılmazdı.(Allah aşkına şimdiye dönüp bir bakın,büyük esnaf,ve bazı işadamları,sanayiciler genellikle faizcilikle ticari faaliyetlerini yönlendiriyor!!)
Zalimi,vicdansızı,açgözlüyü,ukalayı kendinden saymazdı.Bütün o siyah beyaz Türk filmlerinde,hep ezilenlerin kadersizliğine ağlar,kötülere karşı öfke duyardı bu kentte yaşayan insanlar!
Makam arabasında sonradan görmüşlüğünün acısını çıkartan makam ve mevki sahipleri yoktu.Ahlaki disiplinlerinden koparak insanlara ötekileştirmeye çalışan siyasiler yoktu. Göbeği,akıl ve vicdandan üstün tutan boş kafalı insanlar yoktu.
Ya şimdi…
Her şey fısatcılıga dönmüş…
Ben eskinin tahlilini yaptım,varın, şimdinin tahlilini de sizler yapın.
Şimdinin tahlilini bu düşüncelerin ışığında yaptığınızda eminim sizlerde benim gibi şu soruyu kendinize soracaksınız:
Ne hallere düştü bu güzelim şehir?
Eski Bursa’ya özlem duyan insanlar galiba haklı..
Ne dersiniz…