Bazen “bunu yapan nasıl insandır yada insan olamaz” diye kendi kendimize söylendiğimiz zamanlar mutlaka olmuştur.
Toplu halde yaşayan bizlerin pek çok ortak kullandığımız alanlarımız vardır. Yeri geliyor günde binlerce insanların geçtiği yolları,caddeleri toplu taşıma araçlarını kullanıyoruz.Güzel havalarda piknik yerlerini de ortaklaşa kullanıyoruz.Kısacası herkesin ayak bastığı yerlerde bizlerde dolaşıp, oturup dinlendiği yerleri de bizler kullanıyoruz.
Dikkatli bir bakış ile çevremizi gözden geçirdiğimizde insanoğlunun pek çok şeyi sağa sola attığını görmekteyiz.Yolda yürürken en basitinden sigara izmaritlerin birinci sırada olduğunu daha sonra marketlerden alınan abur cubur yiyeceklerinin ambalajlarının yerlere atıldığını görmekteyiz. Hele hele piknik yerlerinde bırakılan o çöpler işin rezalet boyutu!!! Yolda seyir halindeyken camdan dışarı atılan ufak tefek çöpler ise tam bir felaket.Kısacası 7 den 70 e her yaş aralığında kişilerin ellerindeki çöpü bir çöp kutusunun içine atmak yerine hiç düşünmeden yere atmasının bir izahı yok. Cehalet.Cehalet.Cehalet.
“Temizlik imandandır” sözü sadece duvar yazısı olarak panolarda yer alıyor. Sorsan Elhamdülillah müslümanım deriz ama imandan olan temizlik noktasında sınıfta kalırız.
Müslüman temizdir yada temiz olmak zorundadır.Evi,işyeri,sokağı,mahallesi,şehri pırıl pırıl olmalıdır.Şehrimize gelen yabancı turistler bizim yaşadığımız sokaklarda dolaştığı zaman İslam dininin güzelliklerini görmelidir.Müslümanlara imrenmelidir.İslam hakkındaki o negatif düşünceden uzak olmalıdır. Ama nerde?
Her şeyin başı eğitim derken çevre temizliği noktasında başta aile bireyleri olmak üzere küçük yaştan itibaren temizlik konusunda her zaman eğitici bilgileri tüm imkanları kullanarak bilinçli bir toplum oluşturmaya çalışmalıyız.