Türkiye darbeler tarihini incelediğimizde ülkemize açtığı yaraları görüyoruz. 
Sivil zihniyet ile askeri oligarşik zihniyeti birarada değerlendirmeyiz.
Onun için denmiştir ki “En iyi askeri idare bile en kötü sivil idareden iyidir”.
Bu nedenle askeri idareler hiçbir zaman müdafaa edilemez.

Askeri müdahale sahipleri kendilerinin ne kadar haklı olduğunu söylerler.
Onlara bakılırsa ekonomik ve  sosyal çöküntülerin sahipleri sadece sivil iktidarlardır. Anarşi ve terörü önlemede sivil iktidarların acze düşmesi etkilidir. Bunu ancak askeri idareler düzeltebilir. Hep bu mantıkla düşünülmüştür. Belli bir dönem iktidara hükmeden askerler sonradan işin hiç de sanıldığı gibi kolay olmadığını anlamışlardır. Ancak bu süre içinde vakit kaybı olmuş ülkede ziyan meydana gelmiştir. 
Genellikle askeri darbe dönemlerinden sonra ekonomik yönden bir başıbozukluk meydana gelir ve bunu telafi etmek oldukça müşküldür. 
Darbeciler genellikle teknokratlar hükümet kurdururlar ve bu süreç birkaç yıl da devam edebilir.
Seçimleri yaptırmakta isteksiz davranırlar.
Dış çevreler de askeri vesayet altındaki ülkeye yatırım yapmaktan imtina ederler. 
Böyle olunca da istihdam üzerinde olumsuz etkisi meydana gelir. Sadece istihdam değil ekonominin bütün alanlarında olumsuz etkisi görülür. Bu nedenle askeri idarelerin faydadan çok zararı olmuştur.
Gelişmiş ülkelerde darbelere rastlanmaz.
Bu için kalkınmaları çok daha ileri seviyededir.

Ne sebeple olursa olsun artık askeri darbelerden medet ummamak lazımdır. Yeni dünya düzeninde darbelere yer yoktur. Demokratik nizam içinde çözümler aranmalıdır. Hele 15 Temmuz tipi hain kalkışmalar ülkemizi bölüp parçalamak isteyenlerin planlı bir oyunudur. Bu oyunları sezmeli fırsat vermemeliyiz.
Allah bir daha milletimize darbe yüzü ve darbe yaraları göstermesin.