Ege denizi yine mültecilere mezar olmakta.

Bu insanları yerlerinden yurtlarından eden zalim idarecilerin ve yardım eden alçak devletlerin hepsinin, o kurmak istediğiniz dünya ne ise sizin başınızı yesin.

Her gün Ege denizine masumların ölüm kokuları siniyor.

Daha ne kadar dayanacak bu su, yer ve gök.

Bu soğuk havada zor şartlarda çocuklar kucaklarında, akıllarında bir tek insanca yaşam hayali.

Onlar için karşı ada bir umuttu, hayattı.

İnsan bu ya, kendi küçük dünyasını kurup orada huzurlu yaşamak istiyor.

Umutlarını, önünde bir çırpıda tutacakmış gibi yakın görüyorlardı.

Bombaların altından kurtulmak ve en kötüyü yaşadıktan sonra belki de deniz onlar için bir selametli yol gibi geliyordur, ne bilelim?

En sevdikleri eşi, dostu ölmüş biri için hayatın sadece adı vardır o kadar.

Toplum olarak bizim bu kardeşlerimizle olan bir imtihanımızdır.

Bu tüm Müslümanların imtihanıdır.

Bu insanlığın bir imtihanıdır.

Sabırla baharın gelmesini bekleyeceğiz.

Şikâyet değil elimizi taşın altına koyacağız.

Müslüman’ca hareket ne gerektiriyorsa onu yapmaya çalışacağız.

İslam dinin kardeşliğini en güzel şekilde uygulamanın sorumluluğuyla hareket edeceğiz.

Güzel günler bizim için yakındır biiznillah.

***

Geçen günlerde bu köşede kaleme aldığım Burfaş kalite ödülü için “bir sor bakalım onlara, ne kadar para verip almışlar” diyenler için, gidip Burfaş’a sordum.

Heyetin içinde bulunan İdari ve Teknik İşler Müdürü İsmail Bayrak beye hiç lafı evirip çevirmeden direk “kaç para verdiniz bu ödülü almak” için diye sordum.

Hiç para vermediklerini, para ile bu ödülün alınmayacağını ve Burfaş’ın da bu tür yollara başvurmasını gerektirecek bir durum olmadığını söyledi.

Kısacası ‘kalite zaten meydanda’ dedi.

Güldü geçti.

Duyurulur.