Dünyaya merhaba diyen her canlı, farklı özellikler barındırır.
Kimi zaman ise ‘engelli’ tabir ettiğimiz doğumlar da gerçekleşir.
İşte o an, ailenin gerilimi başlar…
Gerilimin, stresin altında aslında çaresizlik yatmaktedir, ne yapacağını bilememek, ya da kendine yönelik suçluluk duygusu…
Oysa, benzer durumlar, doğum sonrası da yaşanabilen durumlardır.
Önemli olan, engel olmamak, onların yolunu açmaktır.
Maalesef özellikle bir araç ya da destek vasıtasıyla gezebilen engellilere, bizim yollarımız da tam engel…
Hele hele bir de kaldırımlara park eden araçları ya da engellilerin yollarını tıkayacak şekilde parkları da eklerseniz, durumun vehameti daha da ortaya çıkar.
Maalesef…. Bu kelime dilimizden hiç düşmüyor.
Geçtiğimiz günlerde haberlerde görmüşsünüzdür, ülkemizin her yanında, kentimizde de motosikletler, trafik ekiplerince kontrolden geçirildi… Kask tı mask tı…
Bu uygulamanın da laf ola beri gele bir uygulama, göstermelik bir uygulama olduğunu anlamak kolay…
Çıkın Bursa’da herhangi bir caddeye, kaldırımlarda motorlar…
Motorlu araç girmemesi gereken yollarda motorlar…
Demek ki kontrollerin ciddi, caydırıcı yaptırımları şart…
Demem o ki, bu kontrolsüzlük yüzünden de bir çok motor sürücüsü ya da onların neden olduğu kazalarda yayalar, bir anda engelli olabiliyor.
***
Bir noka koyarak eğer engelli diye dışlanan bireylerin, desteklendiğinde neleri gerçekleştirdiğinin hikayesine, gerçeğine dönelim…
19 yaşındaki Yunus Yazar…
Herkes okudu onun haberini…
7 yaşına geldiğinde otizm spektrum bozukluklarından biri olan “Asperger Sendromu” teşhisi konulan Yunus, öğrenim hayatı boyunca kaynaştırma öğrencisi olarak eğitim gördü ve bir dönem de antidepresan ilaçlarına mahkum kaldı.
Gecekonduda yaşayan ailesi ve öğretmenleri onu hep destekledi…
Yunus’un, dünyada Mozart, Beethoven, Chopen gibi sanatçılarda görülen, herhangi bir sesi referansa gerek olmadan doğrudan notaya dökebilme olarak adlandırılan üstün müzik yeteneği “absolut kulağa” sahip olduğu belirtiliyordu.
Yunus’un, belki de öğretmenleri sayesinde bu özelliği keşfedildi…
Oysa o kadar çok benzer durumda çocuklar var ki…
Ya birbirinden farklı engellileri biraraya getirerek, anlamsız eğitime tabi tutuluyorlar ve keşfedilmeleri imkansızlaşıyor, ya da kader deyip çocuklar bir odaya mahkum ediliyorlar.
Onların yollarını açmanın tek yolu, devletin ciddi ciddi konuya el atıp, bu konuda uzman öğretmen kadrolarını yaratması… Ve yine ailelere hem eğitim süreci desteği hem de ekonomik desteğin artırılması şart…
Onlar aslında bizden iyi balık tutacak, ama biz onlara hep balık veriyoruz, şans vermiyoruz.