Anlaşılan o ki biz bu sigara ile mücadeleyi kazanamayacağız.

Çünkü sigara hem keyifli hem de üzüntülü halimizde yanımızda bulunduğundan dolayı bir türlü bırakamıyoruz. Demek ki o bizi bırakmadığına göre biz onu bırakmalıyız.

Geçenlerde özel bir hastanenin önünden geçiyordum.

Bahçesinde oturan sağlık çalışanlarının çoğunun sigara içtiklerini görünce “bizler de kalkmışız ne anlatıyoruz” diye kendi kendime söylenip durdum.

Bu nasıl iş ki sigara yüzünden sağlığı bozulanların şifa aradığı kurumlarda çalışanların sigara içmelerin izahını biri bize anlatsın.

Çocuklarımız bunları görünce “hani baba sigara zararlıydı, bak doktorlar bile içiyor” deseler bizler ne cevap vereceğiz. Sağlık Bakanlığına bağlı birimlerde çalışanların sigara kullanmalarına karşıyım.

Personel alınırken sigara kriterinin mutlaka konulması gerekmektedir. Yoksa Sağlık Bakanlığının yaptığı kamu spotlarının bir anlamı kalmıyor. Çünkü kendisiyle çelişir duruma düşmektedir. Alkol kullanan birinin Yeşilay da başkanlık yapması gibi tuhaf bir durumun ortaya çıkmasına benzemektedir.

Ayrıca bunun yanında MEB kurumlarında çalışan öğretmenlerinde bu mücadelenin içinde aktif rol oynaması gerekmektedir.

Teneffüslerde sigara içmek için okul dışına çıkan öğretmenlerle bu mücadele yapılamaz.

Çocuklar üzerinde rol model olacak öğretmenlerin sigara gibi kötü alışkanlıktan kurtulmaları gerekmektedir. Aksi takdirde istediğiniz kadar sigaranın zararlarından bahsetseniz de inandırıcı olmaz.

Bu iki kurumun yanında bir de Diyanete bağlı din görevlilerinde sigaradan uzak durmaları gerekmektedir.

Cami çıkışında hemen eli sigara paketine giden imamın sigaranın zararlarını nasıl anlatacağını merak ediyorum.

Çok zor.

Bu mücadele topyekûn bir mücadeledir.

Her kurum ve kuruluşun ilk önce kendi içinde sigaraya karşı galibiyetini ilan etmesi gerekmektedir.

Yoksa her şey sadece kağıt üzerinde yazıldığı gibi kalacaktır.