Ceketin kolu var her işin bir yolu var, felsefesi üzerinden gittiğimiz sürece usulsüzlük ve kayıt dışı ile nasıl mücadele edilecek ki.

Benzin istasyonuna girdiğinizde pompacı “fiş lazım mı beyim “diye soruyor.

Cevaben “gerek yok” derseniz o çalışan arkadaş genelde gider olarak gösterilen muhtemelen “S” plakalı araca mazot alıyormuş gibi onun plakasını giriyor.

Hoppala.

Mazotu siz aldınız.

Ücretini siz ödediniz.

Fiş ise o “S” plakalı araca kesildi ve pompacı da yüzde bilmem kaç lira o plaka sahibinden çay, çorba parasını alacak.

Mükellef olan servis araç sahibi de gelir-gider ayarlaması yapıp, ona göre daha az vergi ödeyecek.

Bu sistem içerisinde kazanan ve kaybeden belli değil mi?

Ufak gibi gözüken bu işte bile bir yolunu bulmuşuz. Yapılması gereken doğru olan ise, kim akaryakıt alıyorsa o plakaya fiş kesilmesi gerekiyor. O pompacı arkadaşın sormasına bile aslında gerek yok. Akaryakıt sahiplerinin bu çarka müsaade etmemesi gerekmektedir.

Bu tür harekette bulunan çalışan ile iş sözleşmesinde “ilişki kesilecek” maddesi koyarsanız bu yola başvuramazlar diye düşünmekteyim.

Diğer bir konu ise günlük kiralık evlerin varlığıdır.

Bu evlerin ticari faaliyet kapsamında ve para kazanılan mekânlar olarak değerlendirildiğinde bir mali kaydı, çalışma ruhsatı olması gerekirken ne yazık ki, çoğu kaçak yolla şahsi çalışmaktadır.

En az günlük yetmiş beş liradan başlayan, evin fiziki ve konforuna göre fiyatların değiştiği gayri resmi pansiyonculuk yapılmaktadır.

Oysaki güvenlik açısında konaklayanların kimlik bilgileri GBT sistemine girilmesi gerekmektedir. Çünkü herhangi bir suça karışmışsa yakalanma noktasında kolaylık sağlaması gerekirken, bu günlük kiralık evlerin ilkesi “gizlilik” olması düşündürücü değil mi? Şayet şikâyet olursa denetim sonucunda kabahatler kanununun bilmem kaçıncı maddesine göre işlem yapılıp, yüz küsur lira para cezası ile bu uygulama bitmektedir. Kısacası bu konaklama işinde de bir yolunu bulmuşuz.