Eve kapandığımız bu günlerde..
Arşivin, eski fotoğrafların, kitapların, dergilerin de farkına vardık.
Karıştırırken bulduğum ‘Gırgır’ dergisi gibi.
Şu bol kahkahalı, mutlu, yaşamdan keyif aldığımız günleri anımsattı.
Gülmek için eskiden ne çok nedenimiz vardı.
Hani şu; yokluk, bir o kadar da mutluluk yılları..
Küçücük şeylerle mutlu olan insanlardık.. Hayata umutla, gülerek bakardık.. Ailelerimizin prenses kızları, paşa oğulları olarak çok mutluyduk. Sonra büyüdük, hepimiz bir yerlere savrulduk. Yükümüz, koşuşturma arttı, yüzler asıldı, gülmeler azaldı.. Ortak değerler, güzellikler gibi.. Hayat hepimize farklı tepsilerde sundu kendini. Kabuklarımıza çekildik!. Hayat da, bizler de sıradanlaştık..
Sanki gülmeyi de unuttuk..
… Gülmek dedim de; ‘Gırgır’ ve Oğuz Aral aklıma geldi..
Şu, “huysuz ihtiyar!”..
Sabırsızlıkla beklerdik, “sarı sayfalı efsane” Gırgır dergisinin çıkacağı günü.. Düşünebiliyor musunuz; 1972-1989 döneminde Gırgır’ın tirajı, 500 binin üzerindeydi. Dünyanın en çok satan 3. mizah dergisi.. Oğuz Aral tip yaratmada ustaydı.. “Köstebek Hüsnü’’, “Mayk Hammer’’, “Utanmaz Adam’’, “Vites Mahmut’’, “Hafiyesi Mahmut’’ gibi.. Hele “Avanak Avni’’, Aral’ın en ünlü ve de “sevimli’’ tiplemesiydi.
Oğuz Aral, toplumsal sorunları, kendine özgü tipler aracılığıyla, kitlenin beğenisini ve algı yeteneğini gözden uzak tutmayan bir görüş doğrultusunda, karikatür dünyasına mal etmekte yeni bir çizer kuşağının öncüsü idi. Hepimiz o tiplerde kendimizi de bulurduk.
Gırgır’ın sloganı; “Geçim derdini, can sıkıntısını, aşk yarasını, karı-koca kavgasını şipşak keser. Her derde devadır, GIRGIR da GIRGIR!..’’ idi.
… Henüz 17 yaşında, Türkiye’nin en uzun ömürlü dergisi ‘Akbaba’nın karikatüristleri arasına giren Oğuz Aral, aynı zamanda pandomim sanatçısı ve öğretmeni, tiyatro yöneticisi, bağlama ustası, yazar, senarist, grafikçi, seramik, ebru ustası, ressam, aşçı, ticaret adamı, çizgi film yapımcısı idi. Oğuz Aral bugünkü kuşağı ‘Çiçeği Burnundakiler’ diyerek yetiştirdi.
Kardeşi Tekin Aral, Nuri Kurtcebe, Hasan Kaçan, Galip Tekin, Mehmet Çağçağ, Mehmet Polat, Latif Demirci, Ergün Gündüz, Gani Müjde, Necdet Şen, Sarkis Paçacı, Engin Ergönültaş.. Ve, diğerleri.. Onları da pek keyifle takip ederdik..
Oğuz Aral, 16 yıl önce Bodrum’da geçirdiği kalp krizi sonucu bizden ayrıldı.
O gülücüklerimizi de yanına alarak.
Anısına sevgiyle, saygıyla..
