Her gün haberleri izlerken hepimizin karşılaştığı olaylar, suçları izledikten sonra mesela karısını öldüren kocayı, çocuğunu sokağa atan anneyi, hunharca hayvana zarar veren birini…  İlk mırıldandığı-mız şey İNSAN mı bunu yapan. İnsan olan bunu yapar mı diye.
Evet yapmaz. Bunu yapan insan olamaz ya da insanlığını kaybetmiştir. Veya hiç tanımamıştır insanı ve insanlık değerlerini. Pek insan nedir?
Muhyiddin_i Arabi, İnsanı ‘’ Allah’ın en mükemmel ve en üst tecellisidir’’ şeklinde tanımlamıştır. Ona göre, Allah kendisini en olgun ve olabilecek şekilde İnsan’da açığa vurmuştur.
İnsan bu kadar önemli işte. Ama Dünya’nın şuan insanlığa acilen ihtiyacı var. Yozlaşmış düzenler, yozlaşmış amaçlar dünyayı bu hale getirdi. Ölümler, açlıklar, savaşlar tek sebebi insanlıktan uzaklaşmamızdır. Bu nedenle acilen insan olduğumuzu hatırlamak ve insan olmanın değerlerini sergilemek ve yaşamak zorundayız.
İnsan, insanlığının gereklerini bilir bunu yaşar ve bu erdemleri sergilerse zaten farklılıklar ortadan kalkacaktır. Yazılı kurallara ve cezalara gerek kalmayacaktır.
İnsan tek bir varlık iken bunu bile parçalamışız kadın ve erkek diye bölmüşüz. Şimdi ise kadın erkek eşitliği diye çırpınıp duruyoruz. Kadın hakları diyoruz, eşitlik diyoruz. Ortaya insan’ı koyarsak o zaman eşit diye bir şey kalmaz bir olur.
Peki insan nedir düşünüyor muyuz ve araştırıyor muyuz yeterince?
Ben tam bu soruyu kendime sorarken bir kitap geçti elime, üzerinde aynen şöyle yazıyordu. ‘’Her şeyi araştıran İnsan kendini niçin araştırmıyor .” Kitabın adı ‘’kendimiz’’  yazarı ‘’ kişilik ve şahsiyet eğitimcisi Erol Erbaş. Açtım şöyle bir bakayım dedim ve bir çırpıda okudum.
Bu kitapta insanın sadece et kemik olmadığı, et-kemik vücudun içinde bir nefes alıp veren olduğu, vicdan ve gönül olduğu yazıyordu. Bizi yaşatanın nefes alıp veren olduğu ve bu yaşatanın da gönülde olduğu, biz ise bu gönülü tanır ve bilirsek her an yaşatan ile birlikte olacağımız ve insan olacağımız yazıyordu.
Tam bu satırları okurken aklıma Yunus Emre’nin sözlerinde, Barış Manço’nun seslendirdiği ‘’bir ben var benden içeri’’ geldi. Demek ki insanı dışarıda ya da et-kemikte aramamak lazım. İnsan dediğin Allah ile yaşatanı bir olduğu zaman İnsan oluyor. Birleşmiyorsa işte şu anki yaşadıklarımızı yaşarız. Her olayda bu insan olamaz bunu ancak hayvan yapar deriz. Yani hayvan oluruz.
Fazıl Say’ın ‘İnsan insan’ şarkısından birkaç cümle bu fikri pekiştirdi kafamda. ‘’Muhyiddin der hak kadir, görünür her şeyde hazır. Kendisinde buldu bulan, bulmadı taşrada kalan, Canların kalbinde olan, inanç nedir şimdi bildim.’’
Etrafımızda o kadar insanlığını kaybetmiş olan var ki.  Bizim İNSANa ve İnsan çağına ihtiyacımız var. Aksi halde dünya ne kadar gelişirse gelişsin insanlık tükeniyor.