Duyduklarımı yazayım dediğim anda içimden bir ses neme lazım diyor.

Gördüklerimi yazayım dediğim an da yine o ses neme lazım diyor.

Sen yanlış yoldasın diyeceğim an da yine o sesleniyor, neme lazım.

Tam cesaretimi topladığım an da yine o lanet olası ses, neme lazım diyor.

Herkes köşe kapmaca oynuyor. Bu köşeleri tek tek yazayım diyorum.

Yine neme lazım.

Bursa siyasetini yazsam diyorum, neme lazım.

Gelen Ramazan.

Hocalara bir şeyler söyleyeyim diyorum, neme lazım araya giriyor.

Okullar tatile girecek.

Öğretmenler için bir şeyler yazayım diyorum.

Off yine neme lazım.

Yolda iki kişi kavga ediyor.

Ayıralım diyeceğime, neme lazım diyorum.

Hatta Cübbeli Ahmet’in kızının düğünü yazalım, neme lazım değil mi?

Bursaspor’u yazayım diyorum.

Olmuyor, neme lazım.

Mhp kurultayını yazayım diyorum, neme lazım.

Chp’de suların ısındığını mı yazayım diyorum, neme lazım.

Bu neme lazımcılık ayak bağı oluşturuyor.

Bunun sebebi korkudan değil, menfaat ve çıkar ilişkilerden değil, ihale alıp verme meselesi hiç değildir.

İnsanın bazen hayatında neme lazım dedikleri gibi, yeri geldiği zaman hak olan şeyi haykırmasını da bilmelidir.

Kırılan kırılsın, darılan darılsın, gücenen gücensin diyebilmeli.

Benimde bugün neme lazımcılık günüm galiba.