Siyasi partiler aynı zamanda bir Sivil Toplum Kuruluşlarıdır. Yani gönüllülük esastır. Bu yönüyle bakıldığında STK gibi koltuk esas değil, sadece görev süresince toplantılara başkanlık edileceği vakit oturulacak yerdir. Önemli olan gönlünü, gönül vermişlerle aynı maksada gönülden yürümektir.
Gönüllülük hareketi şahsi menfaat içermez. Oysaki partilere şahsi menfaat elde etmek için girenler bulunmaktadır.
Gönüllülük hareketi insanların bırakın omuzlarına, ayağına bile basmaz. Oysaki partililerde ayak kaydırmak, omuzlara basıp yükselmek adetten sayılmaktadır.
Gönüllülük hareketinin hiçbir ferdinin kafasında bir arka plan yoktur. Oysaki partililerin kapalı kapılardaki kulisleri baş döndürmektedir.
Gönüllülük hareketinde güven vardır. Oysaki partiye girenlerin birçoğu üç maymunun yanında başka oyunlar da öğrenince güven artık pehhh olmaktadır.
Gönüllülük hareketinde tüm insanlığa karşılıksız hizmet vardır. Tam aksine parti içlerinde sadece kapsama alanda paslaşma vardır.
Bu tür kıyaslamaları daha çok yapabiliriz. Bizlerin gönüllülükten ne anladığımız önemlidir. Siyasi partileri gönüllülük hareketi görenlerin karşılaştıkları bazı hoş olmayan davranış ve tutumlar yüzünden “İnsanlar niçin partiye giriyor” “Bu adamın bu partide ne iş var” gibi soru sormaları haktır. “Bizlerin diğer partilerden ayıran pek çok yönlerimiz var” diyenlerin o yönlerini aktif olarak göstermeleri gerekmektedir.
Gönül’e girenler elbette kazanır. Gönüllere giriyormuş gibi yapan gönülsüz yöneticiler hiçbir zaman gönüllerde yer bulamaz. Bilhassa iktidar partisi olan yöneticisi ve idarecilerin daha alçak gönüllü ve daha gönül’e yakın olmalıdırlar.
Bu saatten sonra bize söylem değil uygulama olarak görmek istiyoruz. Darbe gecesi telefona bağlanıp aynı zamanda da milyonların gönüllerine de bağlanan lider den gönül dersi almalısınız. İlk önce gönül kazanmasını öğrenin sonra siyaset yaparsınız.
Siyaseten sevilmez ve gönül’e de girilmez.
