Çocukluğumuzun o güzel şarkısı halen belleklerde…
‘Bak postacı geliyor, selam veriyor/Herkes ona bakıyor merak ediyor.
Çok teşekkür ederim postacı sana/Pek sevinçli haberler getirdin bana.
Bugün yalnız bu kadar darılmayınız/Yarın yine gelirim hoşça kalınız.
Haydi git güle güle uğurlar olsun/Ellerin dert görmesin kısmetle dolsun.’
Mahallenin postacısı herkesi tanır, herkes de o’nu aileden biri olarak görürdü.
Uzaktan görünmesiyle birlikte yürekleri bir heyecan kaplardı.
Gurbete giden eşten, dosttan, uzaktaki nişanlıdan, sevgiliden bir haber var mıydı?
Askerdeki evlattan, kardeşten, arkadaştan, bir mektup beklenirdi.
Postacının yolu hep gözlenir, gecikirse de özlenirdi…
xxx
Günümüze gelince tablo tersine dönmüş.
Çantası ya da kucağı mektupla değil evrakla dolu.
‘Pek sevinçli haberler’ getirmiyor.
Bankaların hesap ekstreleri, faturalar, trafik cezaları, icra bildirimleri, adliye tebligatları ve niceleri.
Kim bu gönderileri bekler ve postacının yolunu gözler!
Cefakar postacı da bunun farkında, ne yapsın ki vazife.
xxx
Evdeyim, kapı zili çaldı, açtığımda bir kadın postacı.
Kucağı evrak dolu.
Cumhuriyet Savcılığı’ndan bir tebligat uzatıp imzalattı.
Zamanaşımı Bürosu’ndan geliyor.
‘Ne ola ki?’ diye merakla açtım. Soruşturmaya yer olmadığına dair karar yazılı.
Müşteki yani şikayetçi olarak ismim geçiyor. Şüpheli olarak da ‘meçhul’ denilmiş.
Bir yanlışlık olmalı diye düşünüyorum. Meçhulden şikayetçi olmak nasıl bir durum?
Hızlı bir şekilde okuyorum. ‘Soruşturma evrakı incelendi’ başlığı altında özetle şöyle denilmekte:
“ Meçhul şüphelinin, suç tarihinde ve yerinde müştekinin evine girip içeriden ziynet eşyasını hırsızlaması nedeniyle başlatılan soruşturma sonucunda; Aramalara rağmen şüphelilerin tespit edilip ele geçirilemediği, şüphelilere ait suçların (şüphelinin lehine olarak) ilgili kanun uyarınca 8 yıllık dava zamanaşımına uğradığı, kimliği tespit edilemeyen şüpheliler hakkında kamu adına kovuşturma yapılmasına yer olmadığına…”
Hafızamı zorluyorum; evime hırsız girmiş, şikayetçi olmuşum. Unutmuşum. Suç tarihine bakıyorum; 03.10.2010 yazılı. Tam 8 yıl önce. Hatırlıyorum; o tarihte oturduğum Yıldırım’da gece dışarıda olduğumuz esnada evimize hırsız girmişti. Birkaç ziynet eşyası dışında başka kaybımız yoktu.
Karakolu aramış, ekip gelmiş, inceleme yapmış ve parmak izi alıp gitmişti. Gidiş o gidiş, bir daha ne arayan oldu ne de gelen bir bilgi. Bir süre sonra da taşındık.
Olayı da unutmuştuk. Yıllar sonra gelen bu bildirime kadar.
Eminim bunca yıldır kimlikleri dahi tespit edilemeyen hırsızlar da unutmuştur bu yaptıklarını.
O halde geriye yapılacak tek iş kaldı.
Mutfağa geçip, 8 yıl önceki olayın üstüne bir bardak soğuk su içmek.
Ben de öyle yaptım.
Sözün özü: Postacı yine geliyor ama evrakla…
