Siyasette başarılı olmak için birçok unsurun biraraya gelmesi gerekmektedir. Bunlar olmadan başarılı olmak mümkün değildir. Sağdan soldan verilen gazlarla bu işler olmuyor. Eğer olsaydı Yaşar Nuri Öztürk’ün  Abdüllatif Şener’in ve benzeri diğerlerinin de başarılı olması gerekirdi. 

Başa gelmekte olan birisinin durumu her haliyle belli olur. İnsanlar onun gelmekte olduğunu anlarlar. Rüzgarının uğultusundan anlaşılır. Nitekim Recep Tayyip Erdoğan’ın da böyle olmadı mı?
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olup da hizmetlere başladığında ne yapabileceği hakkında insanlar bir fikir sahibi olmuşlardı. İlerleyen zaman içinde de İstanbul’un sorunlarına bir bir çözümler üretilince Erdoğan’a olan güven artmış ve onun daha büyük işlerin adamı olduğu kanaati yaygınlaşmıştı. 
İçinden geldiği siyasi misyona rağmen Erdoğan yaptığı hizmetlerden dolayı her kesimden destek almasını bildi ve parti kurduktan sonra da girdiği ilk seçimden birinci parti olarak çıktı.
Erdoğan beraberinde taşıdığı rüzgârla adeta ben geliyorum diyordu.
Yaptığı işler de beraberinde esmekte olan rüzgârın kuvvetle esmesini sağlıyordu.
Şimdi birçok partinin kurulmakta olduğunu görüyoruz.
Bunların hiçbirinde böyle esmekte olan bir rüzgar göremiyoruz.
Millet nezdinde ilgi görmeyen oluşumların başarılı olmasını beklemek de ham bir hayal olarak kalmaya mahkumdur.
Şu an mevcut 192 partiden kaçının adını sayabiliriz?
10-15 tanesinin haricindekiler tabela partisidir ve isimleri cisimleri bilinmiyor.
Bu nedenle diyorum ki; bir rüzgâr esmeden başarı beklemek boş yere bir uğraştır.  

Erdoğan’a karşı sahneye konmaya çalışılan Muharrem İnce’nin de çevresinde ne kadar bir rüzgâr oluşturacağı meçhul. Artık siyasetin duayeni olmuş ve girdiği bütün seçimleri kazanmış bir Erdoğan’ın bu saatten sonra ve Cumhur İttifakı ile birlikte seçim kaybetmesi oldukça zor gözüküyor.