Şaka gibi ama BUSMEK!

Anlatacaklarım aynıyla vaki.
Yılların eğitimcisi kadın öğretmenin sağlık problemi ardından yer değiştirme isteği ve akabinde yaşadıkları.
İsmini vermeyeceğim. Zira tüm ısrarıma rağmen yaşadıklarını yazmamı istemedi.
Kendisinden özür dilerim. Bir mağduriyeti daha fazla görmezlikten, duymazlıktan gelemezdim.
Kuruluşundan bu yana BUSMEK’te el sanatları öğretmeni olarak çalışmakta. Öncesinde Halk Eğitimi Merkezlerinde görev yapan deneyimli biri.
Son yıllarda bazı sağlık sorunları yaşamakta. En başta omurilik eğriliği, boyun ve bel fıtıkları, ayak sendromu ve yüksek tansiyon.
Tek isteği oturduğu Beşevler’de veya civarında bir kurs merkezinde görevlendirilmesidir. Önce isteğini kurumuna iletir, ses çıkmaz.
Bu kez isteğini Büyükşehir’de Başkan’a yakın bir isim tarafından BUSMEK’e iletir. Çok geçmeden sorumlu şube müdürü arar.
Öğretmenimiz sağlığının iyi olmadığını dile getirir ve talebini iletir. Müdür bir doktor edası ile meseleye yaklaşır:
“Siz en iyisi yüzmeye gidin. Annem de aynı rahatsızlık vardı yüzmeye gitti iyi geldi.”
Öğretmenimiz şaşkın durumda sadece “lütfen zor durumdayım” diyebilmiştir. Müdür ise arayacağını söylemiş ama sözde kalmıştır. Yer değiştirmeler belli olduğunda ise öğretmenimiz yine son 4 yıldır çalıştığı ilçede kalmıştır.
Sebebini araştırıp öğrendiğinde hem şaşırmış hem de üzülmüştür: Emekliliğe gelenleri merkezde görevlendirmiyoruz.
Oysa doğru değildir söylenen. Yeni Kanuna göre emekliliğine daha bir kaç yıl vardır. Üstelik tam zamanlı öğretmenlere öncelik verilmesi gerekirken emekliliği gelenlerle, emekli olanlara merkezi yerlerde yerleştirmede öncelik tanınmıştır.
                                xxx
 
Öğretmenimizin yer değiştirme talebi bu kez doğrudan Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Alinur Aktaş’a iletilir.
Aktaş sıcak yaklaşımıyla konuya hassasiyet gösterir. İlgililerden “gereğinin yapılmasını” ister.
Evet ilgililerce gereği yapılmıştır ama nereye?
 
Kısımlar halinde toplam 300’ü aşkın basamakla çıkılan sokakta bulunan bir kurs merkezine.
Ayak sendromu ve yüksek tansiyonu olan bir bayan öğretmene reva görülen uygulama.
Şaka gibi değil mi? Ama gerçek!
Öğretmenimiz görmek için kurs merkezinin yolunu tutar. Merdivenleri bir bir geçip, soluk soluğa kaldığında sinirleri boşalır gözünden de yaşlar.
Burada çocuklara yönelik kurs dışında kendisinden başka öğretmen de yoktur. Daha önce kursiyer azlığından kapatılan bir yerdir.
Sakinleşip kendine geldiğinde Koordinatörü arar. Durumu anlatır, cevap şaşırtıcıdır:
“Hocanım size de yer beğendiremiyoruz”
Yılların eğitimcisi yine üzülmüştür… Zira yıllardır en ücra yerlerde kurs merkezlerinde görev almış, yüzlerce kursiyer yetiştirmiş, onların sevgisini kazanmış biridir.
Allah’tan Koordinatör ilgileneceği vaadinde bulunur da yüreğine su serpilir. Ne var ki bir süredir oradan da ses çıkmaz…
                                    xxx
Dilimizden düşmeyen bir kelime vardır: Vefa.
Uygulamaya gelince Fransız olunur.
Kurumların hizmeti kadar çalışanlarına moral katkısı da önem taşır. Üstelik konu sağlık gibi yaşamsal önceliğe sahipse.
Özellikle eğitim alanında faaliyet gösteren kurumlarda.
Vefa eksikse yapılan işler sadece rakamlardan ibarettir. Rakamlar ise soğuktur. İçi boştur…
Sözün özü: Meseleyi çözmek de var, seyirci kalmakta.
Fazla söze ne hacet…