Ne yani burnumuzun dibindeki yaşanan hadiselere kayıtsız! mı kalsaydık.
Yıllarca süren Suriye deki savaşı görmemezlikten mi gelseydik.
Kapımıza dayanan yaşlı, çocuk, kadınları içeri sokmayarak, yer yok mu deseydik.
Sadece çadır kent ya da toplama kamplarında durmaları sağlayıp, dışarıya çıkmayı yasak mı etseydik.
Aynı sokakta oturmaktan rahatsız mı olduk.
Aynı şehri paylaşmak bize sinir bozucu mu geliyor?
“Hala bunlar burada ne zaman evlerine dönecekler” diye homurdanıyor muyuz?
“Çok çocuk doğuruyorlar, ne bu ya diyerek” aşağılıyor muyuz?
Maalesef hem ki ne maalesef daha bunlar gibi pek çok sözleri, kelamları sağdan soldan duyduk.
Her şeyi bir kenara bırakınız, insan bu ya insan.
Tipi, kıyafeti, konuşması, yaşayışları hoşunuza gitmeyebilir ama insan buya insan.
Öyle oldu, böyle oldu derken en son yaşanan vahşetle ilkildik.
Bir anne ve yavrusu hunharca katledildi.
Katledilen kadın Suriyeli diye ses çıkarmayanların suratına tüküreyim.
Ülkemizde bulunan bu mağdur insanları, hem insani yönden hem de İslami yönden sahiplenmeliyiz.
Ha içlerinde rahat durmayan, huzursuzluk çıkaran her kim varsa tutup kulağından ifadesini alacaksın. Suçun şahsiliği tüm Suriye den gelen topluma mal edilemez.
Suriyeliler üzerinden bir kışkırtma ve huzursuzluk çıkarmak isteyenlere fırsat vermemeliyiz.
Ülkemiz büyüktür.
Herkese yetecek aş ve iş vardır.
Allah, huzur bozuculara fırsat vermesin.