Şu anda yahut geçmişte, Türkiye’de yahut Osmanlı’da yaşıyorsanız eğer, bu sorunla illa ki karşılaşmışsınızdır. MAHALLE BASKISI. İsmi dahi ürkütücü, değil mi?
Merak etmeyin kendisi daha da ürkütücü.Belki de şu anda ülkemizde bu kadar az sanatçı, bu kadar az zanaatkar kalmasının en önemli sebebi budur. Çünkü bir sanatla veya bir zanaatla ilgilenmek bizim annelerimizin, komşularımızın, büyüklerimizin ‘’yeterli’’ olarak gördüğü mesleklerden biri değildir. En çok söylenen laf ‘’Onu da hobi olarak yap. Ama bir mesleğin olsun.’’
Bu mu?
Gerçekten mi?
Yani onca ressamlar, müzisyenler, Van Gogh’lar, Fazıl Say’lar, Mozart’lar boşuna mı ömürlerini sanat uğruna heba ettiler. Belki o çocuğun içinde o Mozart’ın yeteneği var. Sen onu ‘’Aman konu komşu ne der, el alem ne düşünür?’’ diyerek mühendis ya da doktor olmaya zorluyorsun. Türk milleti olarak idealistliğin de suyunu çıkardık zaten. ‘’Ya bu lise olsun ya hiç olmasın, ya mühendis, ya doktor, ya öğretmen ol, evine şu miktarda para girsin.’’ İnsanlar artık evlenirken maaşlarını toplayıp, ortalama gideri hesaplayıp, toplamdan çıkarıp, kalan paraya göre evlenmeye başladı.
Neden?
Geçim derdi falan değil, ya ‘’Evlendiler ama azcık para alıyorlar, geçinemiyorlar bile.’’ demesinler diye. ‘’Herkes hakkımızda iyi konuşsun yeter ki, gerekirse biz bunun için kavga edelim.’’ Bakınız şu an mutlu gibi görünen herkes, emin olun ki gerçekte o kadar mutlu değil.
Çünkü bu mahalle baskısı yüzünden artık mutlu olma çabası kalmadı.Artık var olan çaba mutlu gibi görünme çabası. ‘’Yeter ki bizi mutlu, huzurlu bilsinler.’’ Anahtar cümle gerçekte bu olmamalı. Gerçek cümle ‘’Kim ne derse desin hakkımızda, biz yeter ki mutlu olalım.’’ ya da ‘’Ben bu meslekle uğraşmak, bu bölümü, bu lisede, bu üniversitede okumak istiyorum’’ olmalıdır.
Olmuyorsa o millet popülizmin esiri olmuş demektir. Büyük önder Mustafa Kemal Atatürk’ün Türkiye’nin yarınlarını, istikbalini emanet ettiği nesil, popülizmin esiri olarak büyümemelidir. Bu olursa vatanın yarınlarını parlak görmek pek mümkün gözükmemektedir. Çünkü sanatsız kalmış bir milletin, hayat damarlarından biri kopmuş demektir.