Çocukluk yıllarımda elektrik arızayı aramak için sebep genelde sokak lambalarının yanmadığı zamanlardı. İletişimin bu kadar hızlı olmadığı o dönemlerde yanmayan sokak lambası için çoğu zaman bir komşu vazife olarak o görevi almıştır. Sokağımızda elektrik ile bir problem olursa “Mehmet amca aradın mı? ” diye ona sorulurdu.
Bir sokak lambasının arızasını gidermek neredeyse bir hafta sürer ve her gördüğümüzde Mehmet amcanın başının etini yerdik. Gelen giden olmayınca bu sefer muhtarın kapısını çalardık.
Hey gidi eski günler.
O zamanlarda komşularla iletişim vardı. Bu gün ise iletişim çağında komşularla iletişimsizlik sorunu bulunmaktadır. Her ne ise, geçenlerde genel elektrik kesintisi diye sandığım ve sonradan sadece benim oturduğum binada elektriklerin kesik olduğunu öğrenince Uedaş ı arayarak arıza bildiriminde bulunmuştum. İçimden “Gelmezler ama bekleyelim de görelim” diye geçirmiştim.
Neredeyse diğer kurumlar gibi acil hızıyla yarım saat içerisinde geldiler. Bende bir şaşkınlık ifadesiyle bunun şaka olduğunu bir an düşündüm. Hayır gerçekmiş. Arızanın kendilerinden kaynaklanan sebep den olmadığı halde, çözüm odaklı görev bilinciyle hareket ederek sorunu giderdiler. Ben meğer hala o çocukluk yılların elektrik arızasını yaşıyormuşum.
Demek ki o dönemler eski Türkiye de kalmış.
Teşekkürler Uedaş.
Bu dönemde neredeyse tüm kullandığımız araç ve gereçlerin enerji ile çalıştığı bir dünya düzeninde elektrik eşittir hayat demek olmuş. Şarjı biten bir telefonumuzun bizlerdeki moral bozukluğunu bir hatırlayalım. Hele hele çocukların elinde bulunan tabletlerin tam oyun sırasında şarjı bittiği anı uzaktan bir seyredelim.
Hayatın her anında enerjinin bu denli önemli olduğu ve tüketimin yoğun olduğu bu yüzyılda yeni enerji kaynakları bulma zorunluluğu ve tasarrufa yönelmemiz mutlaka gerekmektedir. Lütfen enerjimizi boşa harcamayalım.