Ecdat bu ya düşünmüş demek çok kolay. Bizler o düşünenleri bile muhafaza etmekten aciziz. Mekânlar arasında sıralamada listeye giren ecdat yadigârı Ulu camimiz var bizim. Sadece cami kısmı Müslümanlara ait kalmış.
Oysa yapılışında cami etrafında ki o hanlar hamamlar nasıl olmuşsa bir dönem şahıslara geçivermiş. Birileri tarafında vakıf malı peşkeş çekilmiş. O dönem parayı veren vakıf malına konmuş.
Bilerek Vakıf malını satanda, alanda hesap gününde işi zor ki ne zor. Şayet Ulu camiye ait olan yerler satılmasaydı, şu anda o dükkânların kira gelirleriyle Bursa’daki tüm camilerin giderleri karşılanır, imam efendiler de her Cuma cemaatten para istemek zorunda kalmazdı.
Hatta batı kısmındaki dükkânlar ise birer ilim-irfan yuvası haline gelecek şeklinde eğitim-öğretim yeri olarak kullanılmalıdır. Cami içerisine et kokusu gireceğine geleceğimiz olan çocukların ders çalışırken çıkardıkları bülbül sesleri girse kötü mü olur.
Zamanında medrese hocaların bu camiye ait dersliklerde ilim öğretmeyi bir şeref olarak görmüşler. Artık bu saatten sonra Ulu cami civarının aslına dönmesini imkânsız mı?
Hayır.
Ayasofya’nın tekrar cami olarak döndürülmesinin konuşulduğu ve bilmem kaç yıl sonra imam tayin edildiği bu günlerde, Ulu cami etrafındaki yer işgalinin yapıldığı işletmelerden kurtulup aslına döndürebilinir. Kültürel mirasa sahip çıkmak sadece yıkılanı tamir ile değildir.
Yapılan eserlerin ruhuna uygun kullanıp kullanılmadığını da takip etmek gerekmektedir. Geçmişte Ulu camiye ait olan tüm yerlerin gerekirse yer sahiplerine parası verilerek tekrar Vakıf malına geçirilmesi gerekmektedir.
1. Bayezid, Somuncu baba ve Emirsultan şu an kalksa buralar ne olmuş diyeceklerdir. Miras yedi durumuna düşmeyelim.