Vicdanlı olmak, öyle çok görülebilir değil, soyut kavram olarak yer alır…
Vicdansız kişi ise, hemen fark edilir…
Hayata bakışı, yaptıkları…
Aklını kullandıkça insan, doğayı da kendine kul köle etti.
Vadilere yerleşti…
Yerleşirken bir taraftan geniş aileyi terk etti, bir taraftan da yatay yapılaşma da yer yokluğundan dikey yapılaşmaya döndü.
Ve bu arada diğer canlıların yaşam alanlarına da sarktı.
Doğal alanları tahrip de cabası.
Doğadan kopmuş, insan kalabalıkları ortaya çıktı.
Komşuluk, komşu anne artık nostaljik bir masala dönüştü.
Doğayı, canlıları hallettikten sonra, insan; insanı yok etmeye başladı.
Beton yığınlarının arasına yalnızca insan sıkışmadı tabi ki, sokaklarda yaşayan hayvanlarda.
Gerçek hayvanlardan söz ediyorum, kediden, köpekten.
Doğal hayatlarından koparılmış, evcilleştirilmiş hayvanlar, insana muhtaç.
Yine de o kadar çok vicdanlı insan var ki, hatta belediyeler, onları olabildiğince kucaklıyor.
Kendi oturduğum bölgede de vicdanlı insanların özellikle kış aylarında, yol kıyılarına kedi köpek maması koymaları, inanın insanı bir başka keyiflendiriyor.
İşin özü, vicdan meselesi hayvan sevgisi.
Sokaktaki bu masumların tek çareleri biz duyarlı vicdan sahibi insanlardan oluşmakta. Biraz yemek, su ve sevgi çok bir şey istemiyorlar. 
Ve dikkat edin, canlılardan, doğadan uzaklaşan insanlar, başka insanları yok ediyor.
Hayvan sevginizin daim olması dileğimle…