Zaman, her şeyi ona bıraktığımız ayrıştırma mekanizmasıdır. Bazen olur ki tüm sebeplerin bile çözüme yardımcı olmadığı bir anda en kısa çıkış noktasıdır zaman. Ona bırakırız işin içinden çıkamadığımız anları.
Zaman, her şeyi daha iyi gösterecek, zamanla beni anlarsın, zamanı gelince olur, belli bir zamanı varmış, merak etme sen zamana bırak v.s gibi zaman sözcüğünün geçtiği pek çok cümleler kurulabilmektedir. Zaman denilen bu kavram esasında hayatın ta kendisidir.
Yaşanmış veya hali hazırda yaşanmamış anlardır. Tecrübe edilen davranış hareketlerini bize zaman öğretmektedir. Yaşanmışlıklar bir zaman içerisinde gerçekleşmektedir. İyi yada kötü, mutlu yada hüzünlü anlarımızı bu zaman denilen süre içerisinde yaşanmaktadır. İnsanlara en zor gelen de “Zaman nasıl da geçti anlayamadık” gibi serzenişi içerisinde bulunmalarıdır.
Evet, bir ömür zaman dilimi içerisinde yaşanır.
Uzun ya da kısa olan bu hayat bir göz açma kapama kadar kısadır. İster hayatınız seksen doksan yıl olsa bile yine o zaman dilimi size bir an gibi gelecektir. Çünkü geçmiş zamanın yaşanmışlarının her anı insanlar üzerinde kalıcı olarak durmamasıdır. Çoğu unutulmuş ya da hatıradan kaybolmuştur. Bir asırlık ömür bile olsa yine kısa bir hayat yaşamış gibi anlatılması gayet normaldir.
Zamanın sağlıklı bir hayatta hızla aktığını, hastalık ve musibet anında durduğunu hissetmek bir gerçektir. Dünyanın varlığından itibaren milyarlarca yılın geçmesi ve kıyamete kadar daha ne kadar zaman geçeceği belli olmayan bir hayatta nefes alıyoruz.
Gerçek olan geçen bir dakikayı tekrar geri getiremeyişimizdir. Hayat öyle ya da böyle geçiyor.
Biz zamanımızın kıymetini iyi bilelim o bize yeter.