Karadeniz bölgesi başta olmak üzere Anadolu’nun bazı şehirlerindeki ziyaretlerimizde ortak kanı,ülke gündemini meşgul etmeye devam eden Göç olgusu. Gelinen noktada bu olgu hem ulusal hem de yerel düzeyde siyaseti derinden etkileyen bir fenomen olarak karşımıza çıkmaya devam ediyor.

Suriye başta olmak üzere yurt dışından gelen göçmenler ve köylerden şehirlere yaşanan iç göç, şehirlerde demografik yapıyı değiştirdiği gibi siyasal dengeleri de şekillendirmeye devam ediyor. İster istemez yaşanan bu değişimler siyasetçilerin politikalarını ve stratejilerini olumlu yada olumsuz yönde etkilediğine yerel seçimlerde kısmen de olsa şahit olduk..

Buda şu anlama geliyor;

Bursa gibi bir çok şehirde Belediye hizmetlerinin yeniden gözden geçirilerek planlanması kentlerin geleceği açısından ayrı bir önem taşıyor.

Esasen yapılacaklar belli. Rakamlar resmi olmazsa da 300 bin civarında göçmene ev sahipliği yapan Bursa’da toplumsal barışı korumaya yönelik atılacak adımlar yeniden masaya yatırılmalı ifadelerini kullanırken,aynı sorunun bir çok şehirde yaşandığına şahit olduk.

Deccalların işbaşı yaptığı bir dönemde, yaşanan ekonomik sıkıntıları da göz önüne alırsak kültürel farklılıklar ve kaynakların paylaşımı konusunda bile sıkıntılar artarak devam edebilir.

Seyahat süresince şunları gördük;Gümüşhane ve Trabzon yaylalarında koyun sürülerinin otladığı meralarda şimdi lüks binalar yükselmeye başlamış. Aynı yaylalar zengin Arapların uğrak yeri haline gelmiş.

Bakın;

Bursa gibi başta Trabzon olmak üzere Ordu Giresun,Rize gibi şehirler hem yurt içinden hem de yurt dışından yoğun göç almaya devam ediyor. İddia odur ki,bu göçler, şehirlerin sosyal yapısını ve demografik özelliklerini önemli ölçüde etkiliyor. Yoğun nüfus artışının yaşandığı şehirlerde gettolaşmaya müsamaha gösterilmesi rahatsızlık yarattığı gibi bazıları da “Bu işin tadı kaçtı” ifadelerini kullanmakta bahis görmüyor.

İktidar Partisine yakın bazı isimler bile göçmenlerin ekonomik yük oluşturduğunu ve bu durumun Karadeniz’de bile insanların ekonomik refahını olumsuz etkilediğini ifade etmeye başladı. Hastanelerde yaşanan randevu sıkıntısını bile iktidarın göçmen politikalarına bağlayanlar bile var.

Kamu kaynaklarının göçmenlere harcandığı tezini ortaya atanlar taraftar bulmakta sıkıntı yaşamıyor. Bu durumda sosyal hizmetlerin yetersiz kalması, işsizlik oranlarının artması halkın göçmenlere karşı olumsuz düşünce içinde olmasının önünü açıyor.

Kısaca ekonomik zorluklar, göçmenlerin ekonomik yük olarak görülmesine hatta eğitim sisteminin üzerindeki baskıyı bile arttırdığı düşüncesi öne çıkmaya başlamış.

Gelinen noktada siyaseti ve toplum yapısını derinden etkileyen bir süreçten geçildiğini söylemek sanırım yanlış olmaz. Her şey yolundaymış gibi görünse de ortak kanı “iktidar yanlış yaptı. Radikal kararlar hemen uygulamaya konularak harekete geçilmeli. Yabancılara mülk satışına sınırlama getirilmeli.” düşüncesi artarak devam ediyor.

Bir taraftan yabancı nüfus artışı devam ederken, siyasette her anlamda irtifa kaybetmeye devam ediyor.

Bu artış ayrıca sağlık, eğitim ve sosyal hizmetlerin kapasitesini zorlamaya başladığı kanısı hakim. Bu nedenle, yerel yönetimlerin bu alanlarda daha fazla yatırım yapması ve hizmet kapasitesini artırmasının önemi ortaya çıkıyor.

Netice olarak,Bursa gibi Anadolu şehirlerinde göçün etkileri belirgin bir şekilde hissedilmeye başlamış. Demografik değişimler, sosyal hizmetler, ekonomik yapılar ve kültürel zenginlikler, göçün şehirler üzerindeki etkilerini tartışılır hale getirmiş.

Bu noktada siyasetçilerin ve yerel yönetimlerin,göçmenlere yönelik politikalarını dikkatlice planlaması ve uygulaması, toplumsal uyum ve kalkınma açısından büyük önem taşıdığı dikkate alırsa sanırım bir neticeye varılır.

Çünkü

Karadeniz bölgesinde tarım hayvancılık bitme noktasına gelmiş.Yaylalar artık amacına hizmet etmiyor.Binlerce dönüm mera arazileri bomboş.Elinde üç beş hayvanı olan köylüde satıp şehre yerleşme gayretinde.